مقالات هفتگی -  با تشکر از نشریه شهرما

پنجشنبه  ۱۹ مه ۲۰۲۲

رای استراتژیک

مقاله این هفته خود را تحت عنوان «مالک پیام مستاجرین را شنید» آماده کرده و خوشحال بودم که اینبار خبر خوشی را با خوانندگان در میان میگذارم. از آنجاییکه گرایش به نقد و انتقاد دارم، مقالات من غیر از اینکه بیشتر جبنه اطلاع رسانی دارند، متاسفانه کمتر با خبرهای خوش و موفقیت آمیز همراه میباشند.

مناظره رهبران چهار حزب استانی، در روز دوشنبه گذشته و مدت کوتاهی که تا انتخابات استانی دوم جون باقی مانده، مرا برانگیخت که تا آن زمان، توجه خود را بیشتر به این موضوع متمرکز کنم. بخصوص که امسال در این رابطه نه تنها در جامعه بزرگتر جنب و جوشی به چشم نمیاید بلکه در کامیونیتی میتوان گفت که اثری از آن دیده نمیشود.

از چند هفته پیش، با پرداختن به حکایت واقعی ملکی که مغازه من در آن قرار دارد و به مدت ۲۵ سال در آن به حرفه طراحی، چاپ و تابلو به کسب معاش مشغول هستم، بحران مسکن و ساخت ساز در تورنتو را موضوع اصلی مقالات خود ساخته ام. در دسامبر گذشته، این ملک برای بار دوم در مدت سه سال فروخته شده و مالکین جدید با افزایش ۳۳٪ درصد مبلغ اجاره، ما، مستاجرین را در موقعیت دشوار اقتصادی قرار دادند.

شرح مفصل آنچه که در پنج ماه گذشته صورت گرفت را به بعد موکول و به همین اکتفا میکنم که بالاخره مالکین، پیام ما مستاجرین را شنیدند، افزایش اجاره را منتفی و رابطه ای جدیدی را با مستاجرین خود آغاز نمودند.

روحیه کنشگری ایجاب میکند که فعالان اجتماعی هر حرکت اجتماعی را مبارزه، و نتایج مثبت آنرا پیروزی برای خود تلقی کنند. این روش شاید انگیزه بیافریند، حرکت و مشارکت های جمعی بوجود آورد، ولی مانع از آن میگردد که گره هایی که بر اثر سوء تفاهمات بوجود آمده اند به روش های ساده تری از هم گشوده شوند. و به پیروزی های والاتری برای هر دو طرف که برقراری دوستی و روابط انسانی میباشند منتهی نگردند.

با این امید که رساندن و دریافتن پیام، و رفع سوء تفاهمات اولین قدم های هر حرکت اجتماعی گردد. و باشد که هر فعالیتی که با این نیت آغاز میشود همان نتایجی را همراه داشته باشد که برای ما مستاجرین داشت.

نتایج انتخابات استانی امسال، کم و بیش مشخص است و به احتمال زیاد کانسرواتیوها حکومت را برای چهار سال دیگر در اختیار خواهند داشت. با وصف این، به دلایل مختلف که به شرح آن خواهم پرداخت، شاید لازم باشد که بیشتر از هر انتخابات دیگر، در آن فعال بود.

یکبار دیگر تکرار میکنم که به نظر من، دوره دموکراسی خاتمه یافته و در حال گذر به دوره بعدی که من آنرا دوره حقوق بشر می دانم هستیم. از اینرو، نه تنها ساختار حزبی بلکه نحوه انتخابات نیز نیاز به تغییرات بنیادین دارند. از آنجاییکه قانون عرضه و تقاضا در سیاست نیز حاکم شده است، احزاب سعی دارند بیشتر به آنچه توده ها گرایش دارند نزدیک گردند و نقش خود را در برقراری جامعه ای بر پایه عدالت، برابری و برادری را از یاد برده اند.

از طرفی هم ساختار اجتماعی بر پایه مادیات، منافع بیشتر و حداکثری نه تنها روابط و ارزش های انسانی را کم رنگ تر کرده اند، بلکه شهروندان را نسبت به توجه و مشارکت در امور جمعی و اجتماعی بی تفاوت تر ساخته اند. از اینرو، ایجاب میکند که در برخورد با سیاست و نحوه تشکیل حکومت ها تغییر و تحول اساسی صورت بگیرند.

- تلاش برای ممانعت از در اختیار گرفتن حکومت توسط یک حزب در دو دوره متوالی،
- بهره گیری از هر رای جهت تاثیر گذاری حداکثری،
- و از همه مهمتر، ایجاد تغییرات در جهت بوجود آوردن امکان موفقیت نمایندگان مستقل، که در مجموع میتوان آنرا رای دادن استراتژیکی تلقی نمود، میتواند در این زمینه راهگشا باشد.

ویلودیل، یکی از محله های ایرانی نشین، و حوزه ای که اینجانب به مدت ۲۵ سال در آن ساکن و مشغول به کار میباشم، از مناطقی است که اینبار در موقعیتی قرار دارد که با کمی تلاش میتوان "استان چو"، نماینده کانسرواتیو را با "پل ساگیل" نماینده لیبرال جایگزین نمود. هر چقدر هم با گرایشات نیودموکرات ها و یا حزب سبز نزدیکی داشته باشیم، مطمئنن رای به آنها، آرای سوخته به حساب خواهند آمد. مگر اینکه سیستم انتخاباتی جدیدی اتخاذ گردد تا هر رای در نتایج کلی انتخابات تاثیرات بیشتری داشته باشد.

مشکل میتوان ادعا نمود و یا باور داشت که عملکرد محافظه کاران در چهار سال گذشته، آنقدر مثبت بوده اند که بخواهیم آنها را چهار سال دیگر در حکومت داشته باشیم. بخصوص که در دوره قبلی، بحران سلامت و بهداشت، بحران مسکن، گرانی، و نابرابری، حادتر هم شده اند. البته این به آن معنا نیست که حکومت دیگری بتواند بهتر از کانسرواتیوها عمل کند. ولی مطمئنن تغییر حکومت به دموکراسی معنای بیشتری داده، سرخوردگی و کناره گیری کمتری به همراه داشته و باعث پویایی بیشتر جامعه خواهد بود.

شاید زمان آن فرارسیده که به دنبال حضور نمایندگان مستقلی در پارلمان باشیم که بیشتر پیرو آنچه صحیح مینماید و درجهت منافع مردم است باشند، و نه آنچه حزب به آنها دستور میدهد.

در وضعیت فعلی که حکومت میان دو حزب کانسرواتیو و لیبرال، مادام جا به جا میگردد امکان چنین تغییر و تحولی وجود ندارد. مگر اینکه کاندیداهای مستقل نیز در پی بوجود آوردن تشکلی باشند که بر پایه افزایش توان اجرایی و نه گرایشات عقیدتی بنا شده باشد. تا بتوانند در کوتاه مدت به برقراری تعادل پرداخته و در بلند مدت تغییرات بنیادینی را ابتدا در نحوه تفکر و نگرش و در نهایت در ساختار ها بوجود آورند.

یکی از دلایل دوقطبی شدن جوامع در کل جهان، ساختار و نحوه تفکر حزبی بر پایه ایدئولوژی است. که هر چه رنگ و بوی محتوای آن کم رنگ تر میگردد بر افراطی شدنش افزایش مییابد. این نحوه تفکر باعث گردیده که خشونت و رودررویی ها افزایش و مدارایی ها تقلیل یابند.

در جریان انتخابات ۲۰۱۸ استانی و شورای شهر و حتی آنچه در مجمع عمومی و انتخابات کنگره در آنسال روی داد، بیشتر بر من مسلم گردید که تنوع، استقلال فکری، و آزادی عمل نمایندگان میتوانند راه حلی برای حل بحران حکومتی/ مدیریتی در تمام سازمان ها باشد. بخصوص در کشوری مانند کانادا که با تغییر بافت جمعیتی و افزایش در صد تازه واردین، نیاز تغییر و تحول در نظام حکومتی بر پایه مشارکت رهبران مستقل و آینده نگر بیشتر احساس میشود.

با تشکل و انسجام، کاندیداهای مستقل میتوانند از امکاناتی که برای احزاب وجود دارد، بهره گرفته، و بدون آنکه از استقلال فکری، پویائی، ابتکار عمل و صاحب نظربودنشان کم گردد، به توان اجرایی و رقابتی بیشتری دست یابند. البته در دراز مدت، با بوجود آمدن تغییرات در نحوه تفکر و نگرش جمعی، میتوان امیدوار بود و انتظار داشت که نیازی به چنین تشکلاتی نباشد.

دو هفته (2 ماه جون) به انتخابات باقی مانده است. با علم بر اینکه خواسته و ناخواسته، با شرکت و یا عدم شرکت در انتخابات، افرادی درپارلمان در جایگاه نمایندگی ما قرار خواهند گرفت، چه بهتر که ما نیز بنا به تشخیص خود در انتخابات حضور داشته باشیم. اگر با نحوه تفکر ارائه شده در این نوشتار موافق هستیم در راستای رای استراتژیکی عمل نماییم. اگر امکان انتقال قدرت به حزب دیگری در این دوره وجود ندارد، حداقل میتوانیم در انتخابات مشارکت کنیمو نسبت به سرنوشتخود بی تفاوت نباشیم.

Dozens of MPP investment properties surge to more
than $36 million as Ontario housing affordability worsens

استن چو، نماینده کنونی کانسرواتیو در پارلمان انتاریو از ویلودیل، چهار ملک سرمایه گذاری دارد. دو مورد آن حدود 2.3 میلیون دلار ارزش دارند. چگونه میتوان از چنین نمایندگانی انتظار داشت که برخلاف منافع خود در جهت منافع طبقه محروم فعالیت کنند؟ 

www.hambastegi.ca  647-838-0968   facebook/hambastegi.hemayat       Let's talk ICC   
   www.kikist.ca       No Deportations To Iran       www.fordemocracy.ca       @ facebook/fordemocracycanada