مقالات هفتگی -  با تشکر از نشریه شهرما

دعوت به سکوت

پنجشنبه ۱ سپتامبر ۲۰۲۲
نشریه شهرما (تورنتو)  - مهدی شمس

نه همیشه فریاد کشیدن برای شنیده شدن است و نه همیشه هر نوشته ای برای خواننده است. این روز ها اتفاقات خارق العاده ای در حال شکل گیری میباشند. اتفاقاتی که تا به حال سابقه نداشته اند.

انگاری با اولین قدم های مهرزاد زارعی پدر آراد ۱۷ ساله، یکی از قربانیان فاجعه پرواز، در روز پنج شنبه ۱۱ آگوست، ساعتی به کار افتاده است که گردش عقربه هایش چشم ها را به خود خیره کرده اند، تیک تیک چرخ دنده هایش در گوش ها طنین افکنده اند و توجه ها را بیشتر و بیشتر به خود معطوف ساخته اند.

 این روز ها در رابطه با راهپیمایی عدالتخواهانه مهرزاد زارعی که ۴۵۰ کیلومتر فاصله میان تورنتو و اتاوا را در ۱۴ روز طی نمود، تصاویری در شبکه رسانه های مجازی دیده میشوند که هر کدام فریاد میکشند. هر کدام بیشتر از ده ها مقاله و کتاب به بهترین وجه دردی را که خانواده قربانیان پرواز نه تنها به خاطر از دست دادن عزیزانشان، نه فقط به خاطر بی عدالتی ها در دادرسی، بلکه همچنین به خاطر عدم فهم و درک  آن گروه از افراد که حتی در چنین مواقعی نمیخواهند نیاز های نفسانی و منافع خود را به کنار بگذارند، نشان میدهند.

گفته و عمل را به هم نزدیک ساخته و دست نیاز به سوی نشریه شهرما گشودم. تصویری را از صفحه فیسبوکی حامد اسماعیلیون که او هم در این فاجعه دردناک همسر و دخترش را از دست داده به امانت گرفتم تا آنچه زبان از شرحش عاجز است را از طریق این تصویر در میان بگذارم و همگان را به لحظه ای سکوت دعوت کنم. دوربین را هر کس که در دست داشته، با مهرزاد، با آنچه در اعماق او روح و جان او میگذرد، و با آنچه او در پیش دارد بخوبی آشنایی داشته است.

در مقاله هفته گذشته از ایکاش های خود گفتم. از همراهی صد و ها هزاران نفر، از همصدایی، اتحاد، همبستگی، بیداری و زجا برخاستن، یکبار دیگر سخن به میان آوردم. این تصویر برایم آشکار میسازد که اگر همه عالم در کنار مهرزاد پدر باشد، باز او تنهاست و برای همیشه او محکوم به تنهایی خواهد بود. بیشتر به تصویر خیره میگردم صدای نفس ها و قدم های مهرزاد که بیشتر و بیشتر به اعماق تنهایی خود فرو میرود را میشنوم و از پس قطره ای اشگ عالم را به گونه ای دیگر میبینم. مهرزاد بسویی قدم برمیدارد که همراهی با او نیاز به همدلانی دارد که با پوست و گوشت و استخوان درد از دست دادن عزیزی را حس کرده باشند.

دیدن حامد و مهرزاد هنگام خروج از پارلمان، بعد از دیدار با معاون پارلمانی جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا، در روز پنجشنبه ۲۵ آگوست بعد از پایان راهپیمایی عدالتخواهانه مهرزاد، و شنیدن آنچه بر زبان آوردند، ، واقعن دلگرم کننده است. ایکاش آنهاییکه به دلیل نقشی که تا به حال در کامیونیتی ایفاء کرده اند، از حساسیت هایی را که در جامعه نسبت به خود بوجود آورده اند آگاهی داشتند که حداقل در این مواقع چهره و حضور خود را کمتر به نمایش بگذارند.

قرار بر اینست، در صورتیکه خواسته های خانواده های قربانیان پرواز به اجرا در نیاید، انجمن خانواده قربانیان و حامیان ایرانی و غیر ایرانی قربانیان آنها در روز ۴ اکتبر در مقابل پارلمان در اتاوا حضور یابند. در صورت عدم همکاری دولتمردان تا آن تاریخ،  مهرزاد زارعی تحصن در مقابل پارلمان، به عنوان قدم بعدی در جهت اقداماتی که شخصن در پیش گرفته را در نظر دارد.

باشد که صدای این عزیزان هر روز با همصدایی بیشتر کامیونیتی که تضمینی برای به نتیجه رسیدن تلاش های حق طلبانه آنان است همراه گردد.

www.hambastegi.ca  647-838-0968   facebook/hambastegi.hemayat       Let's talk ICC   
   www.kikist.ca       No Deportations To Iran       www.fordemocracy.ca       @ facebook/fordemocracycanada