پیروزی عدالت بر سیاست (۳)

پنجشنبه  ۲۵ ٰژانویه ۲۰۲۴
نشریه شهرما (تورنتو) مهدی شمس

بازگشت به صفحه اصلی

 در این بخش از سری مقالات در رابطه با ساخت ۲۷۵ واحد مسکونی پیش ساخته در تورنتو، برای آنهایی که غیر از مسکن با مشکلات روانی نیز در گیر بوده و نیاز به حمایت دارند، قصد دارم که بیشتر نظرات خود را مطرح کنم. به پدیده های دموکراسی و عدالت و اینکه چگونه سیاست، همچون عارضه ای که هر دو را به خطر انداخته است بپردازم.

بخش های اول و دوم را تا جای امکان به شرح واقعه، بدون جانبداری اختصاص دادم تا به وظیفه خود در اطلاع رسانی متعهد بوده و با آزادی و آرامش خاطر بیشتری برداشت های خود را در میان بگذارم. از کسی هم توقعی ندارم که با نظرات من، موافق باشد. ولی خوشحال خواهم شد که اگر در اطلاعاتی که به اشتراک میگذارم، خطایی مشاهده میشود، به من گوشزد گردد.

در رابطه با این موضوع، از دو امتیاز برخوردار هستم:
- یکی اینکه پروژه کامر با چهار پروژه مشابه، همزمان بوده که همگی به پایان رسیده و مورد بهره برداری قرار گرفته اند. از این رو، معیاری هم برای قیاس در اختیارمان وجود دارد.
- دیگر اینکه این جریان در محله ای روی میدهد که حدود سه دهه در آن کار و زندگی کرده ام. من با منطقه، ساکنین و اکثر کسانی که در این ماجرا بصورت مستقیم نقشی داشته اند، از نزدیک آشنا هستم. قابل ذکر اینکه منهم در این ماجرا، از جمله این سری مقالات، نقشی داشته و قصد دارم که بعد از این هم آنرا دنبال کنم.

مانند وقایعی که در تاریخ مطالعه میکنیم، آنچه در این مورد به وقوع پیوست، شاید قابل تعبیر و تفسیرباشند ولی نمیتوان آنها را منکر شد.

در چهل سالگی به کانادا مهاجرت نمودم. عدم وجود امنیت، قانونمندی، آزادی و دموکراسی مرا از سرزمینی که چشم به زندگی در آن گشوده بودم راند. به کشوری روی آوردم که در رابطه با چنین پدیده ها، که بدون آن زندگی در شان یک انسان امکان پذیر نیست، سری از سرها بالاتر دارد. در مقایسه با کسانی که در این کشور به دنیا آمده اند، طبیعی است که نگاه امثال من به آزادی و دموکراسی، به گونه ای دیگر باشد. نسبت به آنها حساسیت بیشتری به خرج داده، آنها را تافته جدا بافته شمرده، و برای محافظت از آنها و بصدا در آوردن زنگ های خطر، آمادگی بیشتری داشته باشم.

برای من آزادی بیان، آزادی برگزاری تجمعات، و شرکت در انتخابات، امتیاز به حساب می آیند و نه یک حق خدادادی. این حق هم فقط به کسانی تعلق میگیرد که به وظیفه شهروندی خود که همانا مشارکت است پایند باشند.

از اینرو، قبل از هر چیز لازم است که از فعالیت های مخالفین پروژه ۱۷۵ خیابان کامر قدردانی کنم که در پیشبرد آنچه که به آن باور داشتند از همه امکانات خود استفاده نمودند. آنها تومار تهیه کردند، با مسئولین از طرق مختلف تماس گرفتند، تظاهرات برگزار کردند، از امکانات موجود در سوشیال مدیا برای رساندن صدای خود، آنهم هر چه بلندتر استفاده نمودند، کمک های مالی جمع آوری کرده، و در نهایت به دادگاه متوسل شدند. اگر هم برای رسیدن به اهداف خود ناموفق باقی ماندند، از کمکاری نبوده است.

اگر جای انتقادی به آنها باشد، فقط در رابطه با بیعدالتی، نادیده گرفتن حقوق، و تبعیض میان دو بخش آسیب پذیر سالمندان و بی خانه ها میباشد.

اگر انساندوستی را معیار قرار دهیم و آنرا محرک فعالیت های مخالفین بدانیم، باید بیشتر به انتقاد از موافقینی همچون من برخیزیم که چرا ما نیز منسجم و یکصدا و نیرومند به حمایت از این طرح و حقوق بی خانه ها نپرداخته ایم؟ جواب کوتاه من، آلت دست قرار نگرفتن است، که هر چه مختصر، در مابقی این نوشتار به شرح آن خواهم پرداخت.

طبیعی مینماید که بعد از سه دهه زندگی در چنین جامعه ای، توقعاتم بیشتر شده باشد تا به دنبال عدالت های اجتماعی باشم، دموکراسی را ابزار و راه دستیابی، و سیاست را مانعی برای آن بدانم.

چه در بررسی مخالفت ها و چه حمایت ها، چهار عامل، منافع اقتصادی در رابطه با املاک – منافع در جهت اهداف سیاسی - ترس که اکثرن نامربوط میباشند - و انسانسدوستی را باید در نظر گرفت.

حضور یکی از شرکت های ساختمانی در میان مخالفین و قرار داشتن پروژه در دست ساختمان آنها در نزدیکی این پروژه، بصورت آشکار وجود عاملی همچون منافع اقتصادی را به اثبات میرساند.

مبدل شدن به یکی از موضوعات اصلی در کمپین های انتخاباتی شورای شهر و استانی در سال ۲۰۲۲ و بهره گیری مخالفین از آن در حمایت از کاندیداهای مورد نظر خود، که هر دو کانسرواتیو میباشند نشان از ابعاد سیاسی است که ربطی به حمایت از ساکنین سالخورده ساختمان های مجاور ندارد.

اما عامل اصلی که این پروژه را در مقایسه با چهار پروژه دیگر در مسیر دیگری قرار داد، مخالفت نماینده استانی و ممانعت ایشان از صدور دستور ویژه وزیر برای سرعت بخشیدن به این پروژه است. لازم به ذکر اینکه این نماینده که هم اکنون در جایگاه وزارت در دولت کانسرواتیو قرار دارد، در سن هشت سالگی به اتقاق خانواده اش به ویلودیل نقل مکان کرده و به مدت پانزده سال در کسب و کار خانوادگی در رابطه با امور املاک اشتغال داشته است.

اطلاعات بیشتر و شناخت بهتر سیاستمداران، بخصوص زمانی که در امور اجتماعی مداخله های مستقیم داشته و مسیر جریانات را تغییر میدهند، کمک میکند تا با ذهنیت روشن تری به بررسی فعالیت های آنها بپردازیم. بخصوص که قوانین اجازه میدهند و حتی ایجاب میکنند که سیاستمداران در رابطه با دارایی و فعالیت های خود بصورت شفاف عمل کنند.

بگذریم که دولت کانسرواتیو، ما شهروندان را از دسترسی به آدرس املاک نمایندگان که برای سرمایه گذاری و اجاره دادن، خریداری شده اند محروم ساخته است.

در اکتبر ۲۰۲۱ در رسانه ها مطرح گردید که مسیر گذری که قرار است دو شاهراه ۴۰۰ و ۴۰۴ را به هم متصل سازد، به گونه ای تغییر داده شده که به زمین گلفی که به  پدر استن چو تعلق دارد، لطمه ای وارد نشود. در آن زمان، استن چو در مقام معاونت وزارت حمل و نقل قرار داشت.
در انتخابات استانی که در جون ۲۰۲۲ برگزار گردید، اختلاف آراء میان استن چو از حزب کانسرواتیو و پل ساگیل از حزب لیبرال فقط ۲۰۰۰ رای بوده است. حمایت مخالفین از استن چو با در نظر داشتن تعداد ۶۰۰ رای دهنده سالخورده ساکن در دو ساختمان مجاور این پروژه، بی تردید در نتایج انتخابات بی تاثیر نبوده است.
آنطور که در رسانه ها مطرح شده، استن چو نیز مانند  ۴۰٪ اعضای دولت داگ فورد، دارای چندین ملک که برای سرمایه گذاری خریداری شده اند میباشد.

ایکاش توان Marketplace, W5, Fifth Estate را داشتم تا در درجه اول، گفتگویی ویدئویی با استن چو برگزار میکردم. نه فقط برای ممانعتش از صدور دستور ویژه، یا نماینده ویلودیل بودنش در پارلمان استانی، و یا املاک خریداری شده اش برای سرمایه گذاری، بلکه از این نظر که او یکی از سیاستمدارانی است که در رابطه با موضوعاتی که به املاک مربوط میگردند، در رسانه ها مطرح و هر بارها هم از گفتگو سر باز زده است.

در چنین شرایطی چگونه میتوان انتظار داشت که مشکل مسکن برطرف شده و آسیب پذیرترین بخش جامعه دارای سقفی گردند؟

تا زمانی که سیاست اینچنین در رفتار روزمره ما سایه افکنده است، و سیاستمداران از آن در جهت منافع خود بهره میگیرند، چگونه میتوان انتظار داشت که دموکراسی در امان و عدالت برقرار گردد؟

نظرات شخصی

از دو امتیاز برخوردار هستم:

- چهار پروژه مشابه
- آشنایی کامل با مورد

تاریخ قابل انکار نیست

مهاجرت به کانادا

امتیاز و نه حق خدادادی

قدردانی از فعالیت های مخالفین

انتقاد از بیعدالتی

انتقاد از موافقین

به دنبال عدالت

منافع اقتصادی در رابطه با املاک
اهداف سیاسی
ترس بی مورد
انساندوستی

منافع اقتصادی

اهداف سیاسی

ممانعت از صدور دستو
ر ویژه وزیر
 

اطلاعات و شناخت

محرومیت از دسترسی
 به اطلاعات

منحرف کردن مسیر گذر
 

بهره برداری سیاسی در انتخابات

ملک های خریداری شده
 برای سرمایه گذاری

شناسایی محل املاک

مشکل مسکن

دموکراسی در امان
عدالت برقرار

بازگشت به صفحه اصلی