دیوار میان آنچه که ما ایرانیان

دیوار میان

آنچه که ما ایرانیان مهاجر نمیخواهیم از یکدیگر بپذیریم

پنجشنبه ۱۵ فوریه ۲۰۲۴
نشریه شهرما (تورنتو) مهدی شمس

بازگشت به صفحه اصلی

دور هم جمع کردن حدود 300 نفر در رابطه با کتابی که بیش از سه ماه از انتشارش گذشته است، بار ها معرفی شده و در باره آن مصاحبه هایی در رسانه های صورت گرفته، کار ساده ای نیست. بیشتر شبیه معجزه است، بخصوص اگر در باره موضوع ناهنجاری باشد که در چند ماه اخیر شبانه روز در باره اش شنیده و تصاویر دلخراشی دیده باشیم.

البته اگر با دیو مسلین یهودی-کانادایی آشنایی داشته باشیم، تعجب نمیکنیم. همینقدر از طرف خود بگویم که در گردهمایی روز یکشنبه ۱۱ فوریه بیشتر برای آن شرکت کردم که از ایشان که صدای من هم است حمایت کرده باشم. بیشک در هر برنامه ای که ایشان برگزار کننده اش باشد شرکت خواهم کرد، حتی اگر با نظر او موافق نباشم، گرچه بعید مینماید.

در گذشته، در چندین مقاله از دیوید مسلین، از حضورش در یکی از جلسات گفتگو در ویلودیل در زمان جایگزینی شهرداری مستعفی تورنتو، جان توری، و سخنان از دل برخاسته و بر دل نشینش در رابطه با جدال شخصی یک یهودی زمانی که به مخالفت با سیاست های اسرائیل و حمایت از مردم فلسطین بر میخیزد، نوشته ام.

تظاهرات در تورنتو در حمایت و یا مخالفت در رابطه با در گیری های اخیر خاورمیانه، آنچنان همه را ترسانده و محتاط ساخته است، که برگزار کنندگان گردهمایی پیرامون چنین موضوع حساسی، مخارج حضور سه افسر پلیس را متقبل گردند، از همه بخواهند که بدون پرچم و تابلو حضور یابند و یا اینکه سئوالات خود از سخنرانان را از طریق پیام تلفنی ارسال دارند.

مشاهده حاضرین، و گفتگو با تنی چند از آنها برای من کافی بود تا بدانم که به هیچیک از این پیشگیری ها نیازی نبود.

من در صدها تظاهرات شرکت و برگزار کننده بعضی از آنها بوده ام. تابلوهای بسیاری از تظاهرات را چاپ و ساخته ام، ولی هیچ تمایلی به دست گرفتن تابلو و یا پرچم ندارم. اگرچه حضورم در این گردهمایی، بیشتر برای حمایت از مشارکت و ترغیب به آن است، ولی ترجیح میدهم که دوربین فیلمبرداری در دست داشته و گزارشی تهیه کنم و چه موافق و چه مخالف در مورد آنچه مطرح است بگویم و بنویسم.

اگر جای امیدی باقیمانده باشد، فقط در همین تجمعات و مشارکت های مردم است که بدون آن، اوضاع وخیمتر میگردند.

موضوع کتاب "دیوار میان" که به روابط میان کامیونیتی های یهود و فلسطینی در کشورهای غربی مربوط میگردد، همگانی بوده و در رابطه مستقیم با دنیای امروز ماست که هر روز بیشتر دو قطبی میگردد. به تک تک ما، که هر روز باورهایمان افراطی تر و ما را بیشتر از یکدیگر جدا، و در این عالم تنهایمان میسازد. دو نویسنده، آمریکایی-یهودی و فلسطینی تبار، هر دو ساکن تورنتو، از نیاز شناخت یکدیگر، بیشتر شنیدن، خود را جای دیگری گذاشتن، همدلی و شفقت، برای دستیابی به ارزش های مشترک میگویند. واقعیت هایی آشنا برای همه که متاسفانه با گذشت زمان کمرنگ تر میشوند.

قبلن هم به آن اشاره کرده ام که آنچه در کامیونیتی مهاجر ما در کانادا در چهل سال اخیر گذشته و میگذرد، بی شباهت به روابط کامیونیتی یهود و فلسطینی، و حتی روابط داخلی هر کدام از این دو کامیونیتی، در کانادا نیست. دیواری که راجا کوری، و جفری ویلکینسون، به آن اشاره میکنند و هر روز ضخیمتر و بلندتر میگردد نیز، بی شباهت به آنچه ما ایرانیان مهاجر نمیخواهیم در باره یکدیگر بدانیم و بشنویم ندارد.

با الهام گرفتن از پیام و تاثیرات این گردهمایی، بیشتر بر آن شدم که به از میان برداشتن دیوار میانی برخیزم. بصورت عملی آنرا تجربه کنم و از آن بیاموزم. شنیدن را جایگزین گفتن کنم. قدم اول را من در این مسیر بردارم. از اینرو، هفته گذشته نامه ای را به هییت مدیره کنگره ایرانیان ارسال داشتم، و قصد دارم به همین گونه با فعالان اجتماعی و علاقمندان کنگره تماس بگیرم. باشد که بالاخره در این دیوار شکافی بوجود آید و فرو ریزد.

" ایمیل شماره ۲ - ۱۱ اکتبر ۲۰۲۴
هییت مدیره کنگره ایرانیان،

یکبار دیگر، آخرین پادکست کنگره را گوش کردم، واین نامه را در ادامه آن میدانم.

اما راه حل چیست و چگونه میتوان به آن دست یافت مگر از طریق گفتگو. البته گفتگویی که نیاز به اعتماد متقابل دارد.

به آنچه که به کنگره مربوط میگردد، اول لازم است که پذیرفت که مشکلاتی وجود دارند، آنها را مطرح، و به رفع آنها پرداخت.

عدم وجود ساختاری برای رفع مشکلات، مشکل اصلی و همیشگی این نهاد بوده است. انتظار داریم که هییت مدیره ها مشکلات را برطرف کنند. اما اگر مشکل، خود هییت مدیره ها باشند، چطور؟

بارها از کمیته نظارت و مشاور گفته شده است، اما کمتر به نظرات اعضاء، در نهادی عضو محور برای رفع مشکلات توجه شده است.

اینبار نیز کاندیداتوری خود را چند ماه قبل از اینکه هییت مدیره از انتخابات بگوید، اعلام کرده ام. بر این باورم که انتخابات فقط برای جایگزینی اعضای هییت مدیره و یا پیوستن به آن نیست. بلکه انتخابات زمانی است که میتوان توجه کامیونیتی را به این نهاد جلب و به مشارکت ها افزود. مشکلات را مطرح و راه حل هایی را عنوان نمود.

مدت هاست که وجود انجمن اعضاء را در ساختار کنگره لازم دیده و قصد دارم برنامه انتخاباتی خود را پیرامون آن پیش ببرم.

من به عنوان یک فرد و یک نظر، تلاش خواهم کرد که شکل گیری انجمن در حداکثر شفافیت، البته با اندوخته ای از تجربیات نسبت به این پدیده، و در شکل دموکراتیک آن، که همانا اصرار نورزیدن بر نظرات فردی است، صورت بگیرد. امیدوارم که این تشکل هیچوقت نیاز به قدرت اجرایی، هییت مدیره، اساسنامه و انتخابات نداشته باشد. گیرایی آن، نحوه تفکر، گفتار و کردار- و قدرت اجرایی اش، فراگیری اش باشد. اگر هدف و معیار را، افزایش میزان مشارکت قرار دهیم، دستیابی به آن نشانی از صحت عمل خواهد بود.

برخورد شما، اعضای هییت مدیره کنونی، با چنین جریانی اهمیت زیادی دارد. همکاری شما مانع از آن خواهد شد که از قدم های اول این تصور بوجود آید که برپایی انجمن اعضاء برای مقابله با هییت مدیره است. حتی اگر این همکاری باعث گردد که مخالفین افراطی به آن مظنون گردند. مطمئنن با دیدن نتایج، که همانا رفع مشکلات است، اینگونه نگرانی ها برطرف خواهند شد.

توزیع ۲۵۰ فلایر و گفتگو با افراد حاضر در یکی از تجمع های اخیر در میدان مل لستمن، دو نکته اساسی را برای من آشکار ساخت. اول اینکه اکثریت افراد از وجود چنین نهادی بی اطلاع هستند، که میبایست به میزان فعالت ها افزود. دوم اینکه، آنهایی که این نهاد را میشناسند آنقدر نگاه منفی به آن دارند که با شنیدن نام کنگره، برانگیخته میشوند، که میبایست جویای راه حلی برای آن بود.

اینطور خلاصه میکنم که این افراد نسبت به چند مورد، از جمله:

۱- بهره گیری از نام آنها که بخشی از آن به دلیل نام این نهاد است،
۲- بهره گیری از حضور آنها به عنوان اعضاء،
۳- بهره گیری از مبالغی که جهت عضویت میپردازند،
۴- به نحوه برگزاری انتخابات معترض میباشند.

من تشکل انجمن اعضاء را برای ایجاد پل ارتباطی، گفتگو و رفع اینگونه مشکلات لازم دیده و مایلم نظرات هییت مدیره را در این رابطه بدانم. در سایت انتخاباتی خود به شرح مفصلتری از چرایی انجمن و مشکلات اولیه پرداخته ام.

با تشکر و امید همکاری و دریافت پاسخ از طرف شما

مهدی شمس - کاندیدای انتخابات 2024 کنگره ایرانیان "