July 07,  2015
با تشکر از ایران استار و شهرما  

 اینطور که از این اعلامیه بر میاید، کمیته سیاست گذاری به سرپرستی بهروز آموزگار، ارتباطات به سرپرستی بیژن احمدی و فرهنگی به سرپرستی میترا صفاری با اهداف مشخص و معلوم شکل گرفته، و هر کدام طبق ضوابط خاصی در صدد تکمیل مجریان فنی و تخصصی خود میباشند. آنها کمیته ها را بازوان اجرائی در جهت پیاده نمودن اهداف مشخص شده توسط هییت مدیره میدانند. مشخص است که نتیجه این نحوه تفکر وعمل، متمرکز کردن بیشتر قدرت در هییت مدیره و مخالف با مشارکت جمعی و دخالت دادن اعضاء در فعالیت ها و تصمیم گیری ها میباشد.

سال گذشته برای اولین بار کمیته ها بدون آنکه تعریف خاصی از آنها به عمل آمده باشد شکل میگیرند. نه فقط از اعضاء، بلکه از کلیه افراد کامیونیتی دعوت به مشارکت میشود. به موضوعاتی همچو پناهجویان و قوانین مهاجرتی از روز اول اهمیت داده شده و امکان بوجود آمدن کمیته هائی مجزا برای آنها داده میشود. هیچ محدودیتی برای افراد در شرکت در فعالیت ها قائل نمیشوند. تنها مشکل، عدم همکاری و کار شکنی های گروه اکثریتی هییت مدیره بود که مانع آن شد که پایه های ساختاری کمیته ها که به صورتی دموکراتیک آغاز شده بود، بنا گردند. کمیته ها به نحوی که قرار است امسال شکل گیرند، وابسته به هییت مدیره ای خواهند بود که هر ساله تغییر میکند. کمیته ها نه تنها محیطی پویا و فراگیر برای شکل گیری نامحدود فعالیت ها، تصمیم گیری ها، ومشارکت هر چه بیشتر افراد کامیونیتی نبوده، بلکه میتوانند به صورت ابزاری در آیند که خط و مشی معین افراد خاصی را که در آنسال هییت مدیره را تشکیل میدهند ، تحمیل کنند.

شاید لازم باشد که قبل از آغاز فعالیت کمیته ها، در رابطه با اهداف، وظایف و جایگاه آنها در ساختار عملکردی کنگره، به صورت جمعی گفتگو و تصمیم گیری به عمل آید. شاید لازم باشد که قبل از آنکه به نگارش حقوقی اساسنامه اهمیت داده شود، از طریق مشارکت فکری موافقین و مخالفین خطوط اصلی تعیین گردند. شاید لازم باشد به جای اینکه فعالیت های کمیته ارتباطات را به مارکتینگ و افزایش تعداد اعضاء محدود کنیم، به اصل مشارکت که با مشارکت فکری از طریق گفتگو و تصمیم گیری های جمعی آغاز میشود، بپردازیم. شاید لازم باشد که در نحوه برداشت از نظر سنجی تغییری بوجود آورده و به نظر خواهی نسبت به آمار گیری اهمیت واولویت بیشتری داده شود.

بدون آنکه بخواهیم کسی را مسئول دانسته، صادقانه باید اعتراف کنیم که بعد از هفت سال نقش کنگره و جایگاهش در کامیونیتی هنوز مشخص نشده است. خوشبختانه با هییت مدیره کنونی این امکان بوجود آمده است که بتوان آنطور که باید و شاید ساختاری بوجود آورد که تعیین کننده خط مشی هییت مدیره و فعالیت های کنگره باشد، و نه به عکس. رسیدن به این هدف بدون جذب نیروهای مخالف و مشارکت فکری و عملی حداکثری کامیونیتی، امکان پذیر نیست.

سیاوش فیوضی، یکی از فعالان اجتماعی کامیونیتی که در بسیاری از تجمعات جامعه بزرگتر شرکت دارد، از تظاهرات روز یکشنبه گذشته به صورت گسترده فیلم هائی تهیه کرده است که میتوان به آنها، عکس ها، مقالات و همچنین اطلاعات بیشتر از طریق سایت همبستگی دسترسی داشت.

Facebook/hambastegi.hemayat
facebook/ICC 2014Election
facebook/Let’s Talk Iranian Canadian Congress! 
I'm an Iranian-Canadian

یکشنبه گذشته یکی از بزرگترین  و پر اهمیت ترین تظاهرات و راهپیمائی های تورنتو با حضور بیش از ده هزار نفر تحت عنوان عدالت، کار و محیط زیست بر قرار گردید. غیر از بالا بودن تعداد شرکت کنندگان، آنچه که این تظاهرات را منحصر به فرد میکرد در کنار هم قرار گرفتن گروه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مختلف، که شامل بومیان کانادائی، اتحادیه های کارگری، انجمن های دانشجوئی، پرستار ها، معلمین،  حامیان محیط زیست و افراد عادی میبود، که یکصدا خواهان عدالت و کار، در اقتصادی سازگار با محیط زیست بودند. برقراری این تظاهرات با چنین عظمتی که در نوع خود به نظیر میباشد، آنهم چند روزی قبل از اجلاس سه روزه اقتصادی، اجلاس دو روزه محیط زیست و بازی های پانام، ابعاد جهانی به آن میدهد. شرکت افراد سرشناسی همچو دیوید سوزوکی، جین فوندا، و ناومی کلاین در این تظاهرات، و 1500 نفر از رهبران اقتصادی دنیا در دو اجلاس اقتصادی و محیط زیست، بر اهمیت تاریخی زمان و مکانی که در آن به سر میبریم، می افزاید. همچنین بررسی سازمان ملل، در این هفته، از وضعیت حقوق بشر در کانادا، برای اولین بار بعد از سال 2006 که مصادف با سرکار آمدن دولت کانسرواتیو هارپر میباشد، را نمیتوان بی ربط با آنچه که در حال وقوع میباشد دانست. آنچه مسلم است آمادگی و نقش اساسی کانادا دربوجود آوردن تغییرات بنیادی در جهان میباشد.

مطرح کردن این موارد بهانه ای بیش نبود تا بتوانیم به نقش و سهم کامیونیتی ایرانی در این اتفاقات پراهمیت و جهانی بپردازیم. درست است که به صورت فردی هر کدام نسبت به تمایلات و امکانات خود میتوانیم نقشی در آن بازی کنیم، ولی آیا همچنانکه در رابطه با موضوعات خاصی همچو روز کانادا و یا روز همجنسگرایان، کنگره ایرانیان بیانیه هائی صادر میکند، نمیبایست به نحوی توجه کامیونیتی را به این موضوعات پر اهمیت جلب نماید؟ آیا ما افراد کامیونیتی و یا اعضای کنگره همچنانکه خواهان آن هستیم که هییت مدیره در مقابل گرامیداشت خمینی توسط گروهی بسیار کوچک از خود عکس العملی نشان دهد، نباید از هییت مدیره انتظار داشته باشیم که بوجود آوردن آگاهی و تسهیلات در جهت مشارکت جمعی کامیونیتی در این گونه فعالیت ها را نیز از وظایف خود بداند؟

هفته گذشته هییت مدیره طی اعلامیه ای دعوت به مشارکت از اعضاء در سه کمیته ، ارتباطات، فرهنگی و سیاست گذاری مینماید. نحوه شکل دهی و شرایط پیوستن به این کمیته ها نمایانگر نحوه نگرش هییت مدیره به کمیته ها میباشد، که با آنچه در سال گذشته انجام، و مورد بحث و گفتگو قرار گرفته بسیار متفاوت میباشد. البته طبیعی مینماید که با روی کار آمدن و در اختیار گرفتن هییت مدیره توسط جوانانی که تحصیل کرده و تربیت شده این محیط میباشند، مواردی پیش آید که در گذشته کمتر با آنها آشنا وروبرو بوده ایم. نادیده گرفتن آگاهانه و به کنار گذاشتن نکاتی که میتوانند مشکل ساز باشند، متمرکز کردن توجه به بازدهی های کمیتی که قابل کنترل بوده و در حداقل زمان میتوانند بالاترین نتیجه های کوتاه مدتی را همراه داشته باشند، مواردی از این قبیل میباشند. مشخص است که در تهیه این اعلامیه آنطور که میبایست توجه کافی به عمل نیامده است. توضیحات سه تن از اعضای هییت مدیره نیز نه تنها به رفع سوء تفاهمات کمکی نکرده، بلکه پرده از نامشخص بودن برنامه ها نیز بر میدارد.

Photos