January 03, 2019
با تشکر از شهرما  

در این میان بخش اکثریتی که اینجانب خود را یکی از آنها میدانم نیز وجود دارد که آموزش و پرورش فرهنگ دموکراسی، آزادی و حقوق بشر درخود و دیگران را بهترین راه مبارزه با هر گونه استبداد و انحصار طلبی میدانند. این افراد با باور بر اینکه سیاست های حکومتی کانادا بر زندگی ما مهاجرین و آنهائی که در ایران زندگی میکنند تاثیر گذارند، تقویت اتحاد و همبستگی در کامیونیتی را موثر ترین راه تاثیر گذاری بر دولتمردان کانادا میدانند. زمان آن رسیده که ما فعالان این بخش دوره جدیدی را آغاز و تحولی را در نحوه تفکر و عمل خود بوجود آوریم و از امتیاز اکثریتی خود بهره گرفته و اجازه ندهیم که رودرروئی های دو جناح دیگر منافع جمعی ما را به خطر انداخته و تصویر غلطی از کامیونیتی در اذهان عمومی جامعه بزرگتر بوجود آورد.

به شخصه مشکل اصلی را بیشتر در نحوه همکاری ها و نه میزان پائین مشارکت ها میدانم، و تحولی را که از آن سخن میگویم بیشتر در این زمینه لازم می بینیم. متاسفانه به علت عدم توجه به نحوه همکاری با یکدیگر به گونه ای عمل میکنیم که نیرو ها دفع، تلف و یا اینکه اصلن به کار گرفته نمیشوند. شاید زمان آن رسیده باشد که با کمی ابتکار عمل و نوآوری به دنبال دگرگونی هائی باشیم که ما را در مسیر جدیدی در نحوه همکاری ها قرار دهند.

دیروز مقابله با براندازان و امروز مقابله با همسویان دلیل اصلی تشکل نسبی فعالانی میباشد که هیچگونه وابستگی عقیدتی به اشکالی که تا به امروز با آنها آشنائی داریم ندارند. عدم وابستگی عقیدتی که در برخورد اول میتواند نقطه ضعفی در بوجود آوردن هماهنگی ها باشد نیاز به نحوه همکاری خاصی دارد که با آن کمتر آشنائی داریم. خوشبختانه سوشیال مدیا امکاناتی را بوجود آورده که با کمی نوآوری میتوان با کمترین هزینه بالاترین بهره برداری ها را از آن کرد. بطور مثال اگر فعالیت های جمعی از توطئه بدور گردند، جنبه های مقابله با دو جناح سیاسی موجود را از دست بدهند، و برای خود مسیری جداگانه ای بیابند، جمع شدن های حضوری، زیر یک سقف، و پشت درب های بسته لزوم خود را از دست میدهند. گفتگو ها و تصمیم گیری ها میتوانند در ابعاد وسیعتر، در شفافیت کامل، و با استفاده از سوشیال مدیا صورت بگیرند.

با شناخت بهتر محیط و امکانات مجازی و بکار گیری آنها در حوزه ای که چیزی برای مخفی کردن ندارد و اکثریت افراد را در برمیگیرد، میتواند تحول بنیادی را نه فقط در فعالیت های جمعی، بلکه در نحوه تفکر تک تک افراد بوجود آورد. بطور مثال و برای برداشتن اولین قدم اگر هر کدام از ما نظر خود در رابطه با سئوال زیر را ابراز داشته، و با جمع آوری آنها در سایتی که در دسترس همگان باشد، میتوان گفتگو ها را آغاز، اطلاعات لازم را جمع آوری، و تصمیم گیری جمعی نمود. بیشک زمانی که در گفتگو ها و تصمیم گیری ها مشارکت بیشتری وجود داشته و افراد خود را در آن سهیم ببینند شور و شوق بیشتری در به اجرا در آوردن آنها وجود خواهد داشت.

خواننده عزیز، شما هم اگر نظر خود را در رابطه با سئوال زیر به هر طریقی که صلاح میدانید ابراز و ارسال دارید شاید بتوان سال 2019 را با تحولی که از تک تک ما شروع شده است آغاز کنیم:

  مجموعه پاسخ ها در سایت انجمن اعضای کنگره ایرانیان جمع آوری و شمه ای از آنها در مقالات بعدی در اختیار همگان قرار خواهد گرفت.

"پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک" برای نیاکان ما که باور های مذهبی شان بر آن استوار شده بود معنائی به همراه داشت که به نظر نمیاید امروز همان رنگ و بوی را برای ما داشته باشد. امروز ساختار اجتماعی جامعه و نظام فکری افراد به گونه ای شکل گرفته اند که در درجه اول رفاه، منافع و حقوق فردی در نظر گرفته میشوند. اگر بخواهیم آن سه جمله را به گونه ای تغییر دهیم که با شرایط کنونی ما همخواهی داشته و به منافع جمعی اهمیت بیشتری داده شود، به نظر میاید که میبایست از "دگر اندیشی، دگر گوئی و دگر کرداری" سخن گفت.

شکل گیری کامیونیتی ما نیز مستثنی از این امر نبوده و برپایه منافع فردی بنا گردیده است. به تدریج که مهاجرین ایرانی بیشتر میشدند، به فراخور نیاز ها، افراد با در نظر داشتن منافع شخصی، بدون برنامه ریزی های جمعی، کارگردانان اصلی در شکل دهی آن بوده اند. تجمع در مناطقی همچو دان میلز، ویلودیل و ریچموندهیل، بوجود آمدن رسانه های رایگان که مخارج آنها از طریق آگهی ها تامین میشوند، و یا فروشگاه هائی که زیر یک سقف و در یک محل، رستوران، قصابی، بقالی، نانوائی و فروشگاه لوازم خانگی، میباشند بنا بر این اصل شکل گرفته اند. اخیرن هم شاهد تجمع انبوه فروشگاه های خرید و فروش ارز در فاصله کوتاهی از خیابان یانگ در نورت یورک هستیم که تا اندازه برای تورنتو حالت استثنائی دارد.

فعالیت هائی نیز در جهت خدمت رسانی های عام المنفعه از سال ها قبل صورت گرفته اند که اکثرن با شکست روبرو گردیده اند. از سال های 2005 به این طرف نیز تلاش هائی جهت شکل دهی آگاهانه به کامیونیتی آغاز شده اند که آن هم با مشکلات بسیاری مواجه بوده و میباشند. از سال 2012 این تلاش ها در قالب کنگره ایرانیان ماهییت سیاسی به خود گرفته که در شکل دهی کامیونیتی از لحاظ جناح بندی ها نسبتن موفق بوده است.

اینجانب نیز فعالیت های خود را در کامیونیتی از ژانویه 2012 با حمایت از پناهجویان آغاز کردم. هفت سال از آن تاریخ میگذرد. به گونه ای میتوانم آنرا به دوره هفت ساله دبستان، دبیرستان، و یا دانشگاه تشبیه کنم که پایان و آغاز هر کدام از این دوره ها نیز معمولن با تحولی همراه میباشند. جالب توجه آنکه سال 2012 را برای کامیونیتی میتوان آغاز گر یک دوره جدید به حساب آورد که بیداری کنگره ایرانیان از یک خواب پنجساله و شکل گیری سیاسی اش بخشی از آن تغییرات میباشند. اگر کنگره را نمادی از تمایل جمعی در جهت شکل و هویت دادن آگاهانه در اذهان خود، و القای آن به دیگران و یافتن جایگاه خاص برای کامیونیتی در جامعه بزرگتر تداعی کنیم، به اهمیت این نهاد و تلاش های مربوط به آن بیشتر پی خواهیم برد.

در این رابطه و در دوره هفت ساله گذشته شاهد چه تحولی بوده ایم؟ شکل گیری، اعلام موجودیت، و ابراز وجود بخشی از کامیونیتی که مشکل اساسی با جمهوری اسلامی ندارد، مهمترین تحول میباشد که باعث بوجود آمدن تغییرات اساسی دیگریست که بحران هائی را با خود به همراه داشته است. در بهترین حالت که نه جمهوری اسلامی بخواهد از این جریان سوء استفاده نماید و نه اینکه عده ای در جهت منافع خویش از آن بهره برداری نمایند، به دلایل ماهیتی تا زمانیکه جمهوری اسلامی برپا باشد دو جریان موافق و مخالف روبروی هم قرار خواهند داشت. مخالفین به علت قدمت، تشکل و باورهای ایدئولوژیکی، و موافقین به دلیل منافع، عدم وابستگی به اصول اخلاقی، و امکانات خاص نیروی جوان پیش برنده این جریان، کم و بیش جایگاه و تشکل هائی را برای خود در کامیونیتی در چند سال اخیر بوجود آورده اند. 

www.hambastegi.ca  647-838-0968   facebook/hambastegi.hemayat       Let's talk ICC   
   www.kikist.ca       No Deportations To Iran       www.fordemocracy.ca       @ facebook/fordemocracycanada