مقالات هفتگی -  با تشکر از نشریه شهرما

فستیوال سالیانه ایرانیان

پپنجشنبه 15 آگوست 2019

 نورده سالی میباشد که مجله شهرما و تلویزیون آی تی سی فستیوال ایرانیان در میدان مل لستمن را در ماه آگوست برگزار میکنند. در روز شنبه همین هفته، این فستیوال با برنامه های متنوع تفریحی، رقص، موسیقی، آواز، مسابقه و جایزه در کنار مشاغلی که فرصت را برای معرفی خدمات خود غنیمت میشمارند برنامه ریزی شده است. در سال 2013 همبستگی و حمایت نیز در حمایت از پناهجویان، اطلاع رسانی و جلب کمک های مردمی برای اولین بار در این فستیوال حضور داشت. کنگره ایرانیان به ریاست رضا بنایی نیر برای اولین در فستیوال 2014 شرکت کرد. در سال 2015 این فستیوال به کمپین "من هم یک ایرانی کانادایی هستم"، کمک موثری در جهت اطلاع رسانی، معرفی کنگره و عضو گیری نمود.

همبستگی و حمایت امسال نیز در فستیوال ایرانیان حضور خواهد داشت و پیشاپیش از جناب زرین مهر که یکبار دیگر با در اختیار گذاشتن میزی با ما همکاری کرده قدردانی میکنیم. از آنهائیکه از طریق مقالات هفتگی با من آشنایی داشته ولی تا به حال امکان ملاقات و گفتگوی حضوری با هم را نداشته ایم دعوت میکنم که سری هم به ما بزنند تا از نزدیک با نظرات یکدیگر آشنا گردیم، بخصوص اگر اعتراضات و انتقاداتی داشته و مایلند که آنرا به گوش اینجانب برسانند. از آنهائیکه با نظرات من موافق بوده و میخواهند در مسیر بوجود آوردن همبستگی و حمایت تلاش کنند نیز دعوت میکنم که به ما بپیوندند، و چند ساعتی بصورت داوطلبانه ما را در مسیر اهداف مشترکمان یاری دهند. در ضمن این فرصت مناسبی برای آنهاییست که به دنبال آنند که کار داوطلبانه در کامیونیتی را آغاز نمایند.

یک هشدار دیگر از ولایت دور

با وصف اینکه در سال های قبل نیز به عدم وجود همبستگی و اتحاد در کامیونیتی معترض بودیم، باز با به خاطر آوردن گذشته ها متوجه میگردیم که از این نظر در قدیم شرایط به مراتب خیلی بهتر از امروز بوده اند. سه اقدام قانونی که هر کدام جداگانه مراحل خود را در دادگستری کانادا طی میکنند، تهدیدات از ایران و کشورهای دیگر به روزنامه نگاران و فعالان اجتماعی کامیونیتی، نشان هایی از وخامت اوضاع فعلی میباشند. بعد از تهدیدات تلفنی، مقالات انتقادی از انگلستان، هفته گذشته شاهد لایک زدن یکی از مطالب به اشتراک گذاشته شده کاووس صوفی در صفحه لتس تاک در رابطه با کنگره ایرانیان توسط فرد مشکوکی بودیم. به نظر میاید که مرتضی شورجه که با هویت واقعی خود در سوشیال مدیا حضور دارد، و خود را مشاور حقوقی و مسئول قرارگاه صف معرفی میکند، قصد آن داشته که نه تنها به کاووس بلکه به همه ما یک هشدار جمعی تازه ای داده باشد.

جدی گرفتن یک موضوع  با اهمیت قائل شدن برای آن با هم تفاوت هایی دارند. با هر چه که به امنیت مربوط میگردد میبایست بصورت جدی برخورد نمود، ولی توجه و اهمیت دادن زیاد به هر موردی کار صحیحی نیست. بخصوص اگر نتیجه آن ترس و کناره گیری از فعالیت های اجتماعی، یعنی همانی که عده ای به اشکال مختلف در پی آن هستند، باشد. عدم آشنایی با دموکراسی و نظام حاکم در کانادا، این توهم را برای فردی همچو مرتضی شورجه و دیگر همفکرانش بوجود میاورد، که میتوان روش های متداول در جوامع دیکتاتوری را اینجا هم به کار گرفت، موفق شد که با اشاره ای دلهره، و با فرمانی حذف نمود. البته شاید هم که تا اندازه ای حق با ایشان باشد، چون بسیاری از ما هنوز خود را آنطور که باید با عوامل کمک کننده برای درک دموکراسی، آزادی، آزادی بیان و حقوق بشر در گیر نکرده ایم. با این کلمات آشنایی داشته و به کرات از آن بصورت لفظی استفاده میکنیم ولی آنچنان در ما نهادینه نشده اند که در اعمالمان مشاهده، و در حفاظت از آنها از مال و جان مایه بگذاریم.

اما نحوه صحیح برخورد با این موارد چیست؟ تماس با مراجع انتظامی و امنیتی و مطلع ساختن آنها کار دشوار و زمانبری نیست ولی حتمن لازم است. چه خوب است که آنهاییکه مورد تهدید قرار گرفته اند، و اقداماتی را صورت داده اند، اطلاعات خود را به اشتراک گذاشته و راه را برای دیگران هموار سازند.

بجاست که از پند نوشته بر در و دیوار چیزی بیاموریم. اگر افرادی مانند مرتضی جریانات کامیونیتی را دنبال میکنند، به کنگره ایرانیان اهمیت میدهند، هشدار به ما را لازم میبیند، حتمن دلایلی دارد. شاید، به علت اینکه ما هنوز به خطر افتادن امنیت را جدی نگرفته ایم با موارد دیگری که بصورت غیر مستقیم با آن مربوط میگردند بی توجهیم. چرا از زمانیکه اختلافات سر از دادگاه ها در میاورند، تهدیدات تلفنی، انتقادات از راه دور و خط و نشان کشیدن ها آغاز میگردند؟ همزمان شدن توجه و تمایل خبرگزاری جمهوری اسلامی، ایرنا، عدالت و امثال آن به اخبار منتشره مربوط به ما فارسی زبانان در تورنتو، و مصاحبه با بعضی از فعالان اجتماعی  نیز سئوال برانگیز میباشند. به نظر هم نمیاید که این گونه رفتار ها حتی به نفع جناحی باشد که این افراد قصد دارند در ظاهر از آنها حمایت کنند.ُ چه خوب است که آنها نیز به خود آیند و دریابند که این افراد هدفشان حمایت از گروه خاصی نیست، بلکه منافع آنها در تخریب همه شخصیت ها، چه موافق و چه مخالف است. با اینگونه رفتار ها این افراد سعی دارند حتی در میان موافقین خود نیز ترس و وحشت، سکوت و کناره گیری را بوجود آورند.

شاید بتوان در میان موافقین، اتفاق نظر هایی را در برخی ازعملکرد ها بوجود آورد، ولی با مخالفین و اعمالشان که در جهت خلاف خواسته ها و اهداف ما میباشند چه باید کرد؟ بهره گیری از انرژی بوجود آمده از هر جریانی، در جهت بوجود آوردن آگاهی، اطلاع رسانی، وآموزش میتواند یکی از راه هایی باشد که مطمئنن با نتایج مثبتی همراه خواهد بود. بطور مثال اقدامات قانونی که در جریان میباشند، فرصت مناسبی در جهت بالابردن سطح دانش حقوقی-قضایی کامیونیتی است. گفتگو در رابطه با مباحثی همچو حقوق و وظایف شهروندی، موارد تعریف شده در منشور آزادی و حقوق کانادا، آزادی بیان، امنیت قضایی روزنامه نگاران، و بسیاری از نکات دیگر که الفبای دموکراسی میباشند، میتوانند در گسترش دید جمعی ما موثر باشند. از آنجاییکه اقدامات قانونی هزینه های سنگینی به همراه دارند و پرداخت آن توسط یک فرد امکان پذیر نیست، جمع آوری کمک های مالی میتواند به کمپینی مبدل گردد که در درجه اول به میزان همبستگی در جامعه بیافزاید.

همانطور که متوسل شدن به مراجع قضایی کانادا نشان از نا امیدی ما در جهت رفع مشکلات از طریق امکانات داخلی است، لازم است که در رابطه با با موارد امنیتی به مراجع انتظامی/امنیتی، و در رابطه با مواردی همچو آزادی بیان به رسانه های کانادایی متوسل شویم.

www.hambastegi.ca  647-838-0968   facebook/hambastegi.hemayat       Let's talk ICC   
   www.kikist.ca       No Deportations To Iran       www.fordemocracy.ca       @ facebook/fordemocracycanada