Iran-Canadian Congress Members Association - ICCMA - Weekly Articles

Main Articles Photo Gallery Videos Minutes Media ICC-Pedia
 Finance Protocols Elections By-Law Hambastegi ICC Club

 

مقالات هفتگی -  با تشکر از نشریه شهرما

از رسانه هایی حمایت کنیم که منافع جمعی را در نظر میگیرند. به مشاغلی رجوع کنیم که آگهی های خود را به چنین رسانه هایی میدهند.


416-512-9915

انجام کلیه امور طراحی، چاپ و تابلو

طراحی لوگو - وبسایت

_________________

_________________

اجرا و نصب تابلو های تجاری

کرافیک روی دیوار

گرافیک روی ماشین

شیشه نویسی

تابلو های ساختمانی

____________________

6186 Yonge St.,
North York, ON M2M 3X1

کامیونیتی، برنده اصلی انتخابات

پپنجشنبه 24 اکتبر 2019

در کشور مهاجر پذیری که تنوع فرهنگی یکی از اصولی میباشد که نظامش برآن استوار است، کامیونیتی ها در کنار تشکل های دیگر از اهمیت بسزایی برخوردارند. آنهاییکه سالیان زودتری به این کشور مهاجرت کرده به این اصل پی برده، و توانسته اند از آن برای توانمندی جامعه خود بخوبی استفاده نمایند. در مقایسه با آنها شاید ما ایرانیان تازه وارد به حساب آئیم ولی بعد از چهل سال حداقل میبایست این انتظار را داشت که به اهمیت آن پی برده باشیم که متاسفانه رفتارمان نمایانگر خلاف آن میباشد. به همین نکته اکتفا کرده و به اصل مطلب میپردازم که برای آنی که میخواهد بداند، همین قدر کافیست.

انتخابات فدرال، استانی و شهرداری ها، همچو ناقوسی میمانند که هر چند سال یکبار جامعه را در سطوح مختلف به خود میاورند. از سال 2015 و از طریق انتخابات فدرال، صدای این ناقوس در کامیونیتی بیشتر شنیده شده و این جریان، ما ایرانیان را بصورت جدی تری به بازی گرفته است، و بدون آنکه قوانین آنرا بخوبی بدانیم، رفته رفته در حال تن دادن به آن هستیم.

در برخورد اولیه، انتخابات فدرال امسال که در روز دوشنبه گذشته برگزار گردید، برای کامیونیتی جلوه ناخوشایندی داشت. ولی از آنجائیکه فعالیت های جمعی ما همیشه واکنشی بوده و در برخورد های خصومت آمیز انرژی خود را به دست میاوریم، باید بپذیریم که این تنها راه برای گسترش مشارکت در فعالیت ها میباشد. به عکس آنچه بر زبان آورده و از آن انتقاد میکنیم هر چقدر برخورد ها ناخوشایند تر میشوند، به مشارکت جمعی ما نیز افزوده میگردد. نمونه آن انتخابات اخیر است که سعی میکنم تا جای امکان با نگرشی مثبت به نکاتی از آن بپردازم:

-         معمولن در زمان انتخابات، کاندیدا ها هستند که بیشترین فعالیت ها را از خود نشان میدهند. در انتخابات اخیر فعالان اجتماعی بصورت مستقل چه در جهت حمایت و چه در جهت مخالفت با کاندیدا ها پا به میدان گذاشته و هرکدام بیشترین تلاش های خود را انجام دادند. تظاهرات در مقابل دفتر انتخاباتی مجید جوهری، بیانیه کنگره ایرانیان در جهت حمایت از ایشان، حمایت رضا مریدی از نماینده کانسرواتیو در ریچموندهیل، همکاری نایب رئیس کنگره در فعالیت تخریبی علیه علی احساسی، نمونه هایی از آن میباشند که در نتیجه نهایی تاثیری نداشته و هر دو کاندیدای ایرانی موفق شدند برای دوره دوم از حوزه های ویلودیل و ریچموندهیل در پارلمان باقی بمانند.

 

-         باید برای همه به اثبات رسیده شده باشد که کامیونیتی ما هنوز جایگاه و موقعیتی را پیدا نکرده است که بتواند در تصمیم گیریهای کلان سیاسی در کانادا تاثیر گذار جدی باشد. نه در بسته شدن سفارت و نه در بازشدن آن، و یا در پیوستن و یا عدم پیوستن نمایندگان پارلمانی هر چقدر هم نقشی داشته باشیم ولی عامل اصلی به حساب نمیائیم. اما موفقیت مجید جوهری در انتخابات اخیر با اختلاف 112 رای بسیار هشدار دهنده و آموزنده است. اگر فقط 112 نفر مخالف بیشتر در ریچموندهیل در انتخابات شرکت کرده بودند، ویا اینکه 56 نفر  به جای مجید جوهری به منگاکیس رای داده بودند،  کفه ترازو جا به جا میشد. و یا اینکه اگر موافقین بخواهند که از چنین خطرات احتمالی در آینده در امان باشند نیاز به همت بیشتری دارند.   

-         اگر هم لیبرال ها در انتخابات اخیر نتوانستند از لحاظ تعداد نمایندگان اکثریت را در پارلمان تشکیل دهند، نتایج انتخابات نشان از عدم تغییرات در گرایشات شهروندان در استان های انتاریو و کبک است. نمونه آن موفقیت علی احساسی در ویلودیل با اختلاف حدود شش هزار رای میباشد. در نظر داشته باشیم که در سال 2015 نیز اختلاف آرا در ریچموندهیل در سطح پائین و در حدود هزار و هفتصد رای بوده است.  

-         در انتخابات اخیر، رهبران و نمایندگان سیاسی  ما مطمئنن دریافتند که هر چقدر هم در دوره صدارت خود میتوانند نسبت به خواسته های مردم بی تفاوت باشند و در رفتار خود غیر مسئولانه عمل کنند، زمانی خواهد رسید که باید جوابگو بوده و یا اینکه هزینه های سنگین آنرا بپردازند.   

-         شکستن تابوی حساسیت ما ایرانی ها به حزب کانسرواتیو نیز از نکات مثبتی است که با موفقیت مایکل پارسا در انتخابات استانی گذشته، آغاز و با  مخالفت با مجید جوهری و حمایت از نماینده کانسرواتیو در ریچموندهیل در این انتخابات تقویت شده است. باید دریابیم که حضور ما ایرانیان در کلیه احزاب و ایجاد روابط مناسب با همه دولتمردان نه تنها برای توانمندی سیاسی کامیونیتی الزامی میباشد، بلکه باعث آن میگردد که شانس حضور ایرانیان با گرایشات مختلف در پارلمان افزایش یابد.

-         در مجموع میبایست از اینکه اینبار نیز دو نماینده فدرال ایرانی در پارلمان داریم خوشنود باشیم. اگر به دموکراسی اعتقاد داریم میبایست نتایج انتخابات را با خوشروئی پذیرفته و چنان عمل کنیم که نمایندگان ایرانی نه تنها در قبال تمام شهروندان حوزه خود، بلکه نسبت به همه ایرانی-کانادایی ها احساس مسئولیت کرده و جوابگو باشند.

 

-         از نظری هم این انتخابات از میزان تعجب و شرمساری ما نسبت به دو قطبی شدن کامیونیتی تا اندازه ای کاست. با مشاهده شکاف میان استان های شرقی و غربی کانادا، تا حدی که در استان های آلبرتا و ساسکاچوان با جمعیتی بیش از چهار و نیم، و یک میلیون و دویست هزار نفر، حتی یک نماینده لیبرال وجود ندارد، میتوان دل خود را به این خوش کنیم که انگاری این عارضه خاص کامیونیتی ما نیست.  

-         در مقایسه نحوه برخورد هایمان با یکدیگر، با نحوه برخورد رهبران احزاب در انتخابات اخیر متوجه میگردیم که در این رابطه نیز آنها بهتر و یا بدتر از ما نبوده اند. 

تشابه آنچه در کشور و آنچه در کامیونیتی صورت میگیرد الزامن نشان از علت های بوجود آورنده مشابه نیست. اگر عدم مدیریت صحیح و یا جدال برای قدرت در یکی، و عدم مشارکت و فعالیت در جهت اهداف شخصی در دیگری، مشکل آفرین هستند، هر دو از نظر ساختار حکومتی- مدیریتی مشکلات اساسی دارند.

چه خوب میشد برای تمرین دموکراسی، کامیونیتی را مانند کشور و هییت مدیره را مشابه دولت در نظر میگرفتیم و سعی میکردیم الگو های مختلف را به آزمایش درآوریم. وضعیت فعلی کامیونیتی شبیه تجمع های قبل از شهرنشینی میماند که هر گروه و قبیله برای رسیدن به اهداف خود حد و مرزی برای خویش قائل نیست. و با گذشت زمان نه تنها پیشرفتی حاصل نمیشود بلکه متاسفانه روابط حالت خشونت آمیز و غیر متمدن تری به خود میگیرند.

هر چه بود این انتخابات به پایان رسید و اگر منافع و اهداف شخصی را در نظر بگیریم طبیعی مینماید که بخشی از ما از نتایج آن راضی نباشیم. ولی اگر منافع جمعی را در نظر داشته باشیم باید بپذیریم که برنده اصلی همیشه کامیونیتی است و هیچ امکان باختی برای آن نیست. آنچه را به دست آورده که آمادگی آنرا داشته و لیاقتش را داریم.

با تاخیری که در برگزاری مجمع عمومی و انتخابات کنگره بوجود آمده و قرار است که در تاریخ هشتم دسامبر برگزار گردد، فرصتی جهت آمادگی بیشتر به دست آورده ایم. چه بهتر که با در نظر داشتن آنچه در انتخابات اخیر آموخته ایم با مجمع عمومی و انتخابات آتی کنگره برخورد کنیم.

با در نظر داشتن تفرقه کنونی، آنچه بیشتر از همه نیاز آن حس میشود رهبریت است که با اتکاء به مشترکات، محیط را برای فعالیت های جمعی آماده سازد. در این شرایط فقط میتوانیم به کنگره ایرانیان امید داشته باشیم که آنهم به شرطی میتواند نقش خود را ایفا کند که با مشارکت حداکثری، امکان سوء استفاده از این نهاد را ناممکن سازیم.

 

 


 

www.hambastegi.ca  647-838-0968   facebook/hambastegi.hemayat       Let's talk ICC   
  
www.kikist.ca       No Deportations To Iran       www.fordemocracy.ca       @ facebook/fordemocracycanada

Last Edited 24/10/2019 - For all comments on this site info@signandprint.ca