مقالات هفتگی -  با تشکر از نشریه شهرما

پپنجشنبه 31 دسامبر 2020

«چرا من نمیفهمم شما چی میگی؟»

از آن نظر که این پنجشنبه آخرین روز سال ۲۰۲۰ میباشد، احتمال آن هست که زمانی که این نسخه از نشریه شهرما را در دستان خود داشته و این سطور را میخوانیم اولین روز های ۲۰۲۱ باشد. مرسوم است که در چنین اوقاتی با انداختن نگاهی به سالی که گذشت به فکر سال آینده باشیم. از این رو بجاست که به نحوی، این مقاله را با مقالات دیگر متفاوت سازیم.

ثبت فدرال کنگره و اولین انتخابات سراسری آن، همزمان که نابسامانی هایی را بوجود آورده است، امکان ارتباط میان رسانه ها، نهاد ها و افراد از استان های مختلف را بوجود آورده است. عدم آشنایی از یکدیگر باعث بوجود آمدن سوء تفاهمات و سردرگمی هایی شده است. کم و بیش، از زمان دورتری، با مقالات «هفته»، یکی از رسانه های شهر مونترال، از طریق سوشیال مدیا آشنایی داشته ایم. جدیدن و بخصوص بواسطه کنگره با نشریه «مداد» و «هدهد» آشنا شده ایم. آنچه هدهد را از دیگر نشریات متمایز میکند، فعالیت های بیدریغ صاحب آن، محمد وحیدی راد، در جانبداری از اعضای هییت مدیره های سابق و جدید کنگره است که کنجکاوی با هدف شناخت بهتر ایشان را بوجود میاورد.

امروزه به سادگی میتوان از طریق اینترنت و سوشیال مدیا، بدون هزینه و با صرف اندکی وقت، حس کنجکاوی خود را نسبت به شناخت اولیه دیگران ارضاع کرد. از آن نظر که هفته گذشته شخصن با جناب وحیدی راد برخورد و گفتگوهای فیسبوکی داشته ام، به خود اجازه دادم که سری به صفحه فیسبوکی ایشان بزنم. کامنتی در زیرمطلب سه سطری مورخ دوم دسامبر ایشان نه تنها توجه من را به خود جلب کرد، بلکه لبخندی را نیز برلبانم نشاند. از این رو آنرا سرمقاله این نوشتار که به آن همچو پایان و آغازی مینگرم، ساخته و امیدوارم که شما را نیز به وجد و تعمق وادارد.

چرا خود را به نفهمی میزنیم

این چند کلمه کوتاه و صریح بیانگر وضعیت فعلی بسیاری از ما فعالان کنگره میباشد. به نظر میاید که بسیاری از ما نمیفهمیم و نمیخواهیم بفهمیم که دیگران چه میگویند. آنقدر در لاک خود فرو رفته و به باور های خود ایمان آورده ایم که به حقایق ما مبدل شده اند و غیر از آن نه میبینیم و نه میشنویم. ایکاش، نگاهی به خود میانداختیم و حداقل سعی میکردم خود را بفهمیم، که بدون آن فهمیدن دیگران ناممکن است. اگر هم از فهم یکدیگر عاجزیم، حداقل سعی کنیم در سالی که در پیش داریم یکدیگر را همانگونه که هستیم بپذیریم.

علی چنگیری، تحت عنوان «دموکراسی حرف آخر را زد»، ابوذر بهشتی، تحت عنوان « ما را به خیر تو امید نیست، شر مرسان!» و محمد وحیدی راد هفته گذشته در رابطه با اطلاع رسانی از نتایج انتخابات اخیر توسط نشریه «هفت صبح»* که به نظر میاید وابسته به سپاه در ایران است، واکنش هایی از خود نشان داده اند.

علی چنگیزی و محمد وحیدی راد فقط با اشاره به اینکه یکی از رسانه ها در ایران، بدون نامبردن نام نشریه، گرایشات سیاسی آن، وابستگی اش به سپاه، خوشنودی آنها از پیروزی پویشی ها، تکرار اتهاماتی همچو جنگ طلبی و تحریم چی، آنهم در روی جلد، سعی میکنند از کنار موضوع گذشته و آنرا بی اهمیت جلوه نمایند. همزمان آنرا به اندازه کافی پر اهمیت میدانند که سعی کنند گناه و عواقب آنرا هر چه که هست به گردن کارزاری ها بیاندازند. آنها بدون آنکه آنرا بر زبان بیاورند متوجه هستند که چاپ چنین مقاله ای در چنین نشریه ای میتواند برخی از وابستگی ها را در اذهان عمومی تداعی کند. بازگشایی سفارت، برقراری مجدد روابط دیپلماتیک، مقابله با تحریم ها، بوجود آوردن تسهیلات بانکی، اقتصادی، و چهره سازی رژیم در درجه اول در جهت منافع چه کسانی میباشند؟ با وصف این، علی چنگیزی درمقاله طویل خود ضمن پشتیبانی از فعالیت های هییت مدیره های اخیر که متمرکز بر اینگونه فعالیت ها بوده، اصرار میورزد که کنگره ایرانیان میبایست به فعالیت هایی بپردازد که در رابطه با منافع ایرانیان کانادا میباشند. متاسفانه هییت مدیره جدید نیز صریحن اعلام کرده است که قصد دارد به این فعالیت های ادامه دهد.

اتهام زنی های امنیتی

به عکس این دو، یکی دیگر از ساکنین مونترال، ابوذر بهشتی، در مقاله خود بصورت واضح به اتهام زنی های امنیتی و عواقب خطرناک آن برای فعالان اجتماعی که به ایران سفر میکنند میپردازد. سعید ملکپور و هما هودفر به دلایل واهی تر از اتهاماتی همچو جنگ طلبی و یا تحریم چی هزینه های سنگینی را پرداخته اند. حتی اگر در عمل مشکلی برای دست اندرکاران و حامیان کارزار هنگام مسافرت به ایران بوجود نیاید، حداقل خوف و عدم رغبت مشارکت در فعالیت های اجتماعی را در دل ها بوجود آورده است. چه بسا که پیام اصلی چنین مقاله ای، هشدار و اخطاری به ما مهاجرین است که فعالیت هایمان رصد شده و مخالفت با هییت مدیره های همسو با منافع جمهوری اسلامی عواقب خود را میتوانند داشته باشند.

ابوذر بهشتی از «حق احساس امنیت در خانه دوم‌مان، حق پیگیری مطالبات مدنی، و حق حضور و مشارکت فعالانه اجتماعی» میگوید. تاکید میکند که «اکنون و اینجا، این ما هستیم که باید هشیارانه از این حقوق صیانت کنیم و در برابر هر فرد، گروه یا عملی که در راستای محدود کردن این حقوق و متوقف کردن مطالبه‌گری‌های به حق‌مان حرکت می‌کند، با قدرت و آگاهانه بایستیم.» و من تکرار میکنم، با قدرت و آگاهانه بایستیم.

 علی چنگیزی به متوسط سن پویشی ها که بنا به گفته ایشان ۳۵ سال است اشاره کرده و آنرا در قیاس با دست اندارکاران کارزار امیتازی تلقی مینماید. بدون آنکه در نظر داشته باشد که این خود نشان از آنست که این افراد اگر در ایران پرورش یافته اند قطعن تحت تاثیرات فرهنگ جمهوری اسلامی بوده اند. و اگر در کانادا بزرگ شده اند، از ایران و ایرانیان، و سختی، و بی عدالتی هایی که در چهل سال گذشته متحمل شده اند قطعن چیزی نمیدانند که بی پروا درجهت منافع رژیم قدم برمیدارند.

جالب اینکه علی چنگیزی و محمد وحیدی راد هر دو، مقاله هفت صبح را به دلیل «بین المللی» شدن مورد کنگره قلمداد میکنند. در صورتیکه آنها بخوبی میدانند که بسیاری از دولتمردان و چپاولگران ایرانی با در اختیار داشتن پاسپورت کانادایی، این کشور را حیاط خلوت خود به حساب آورده و آنقدر اینجا آقازاده و یا قوم و خویش دارند که خود را یکی از ما بدانند.   

علی چنگیزی مقاله خود را با شرح تماس تلفنی که منجر به مسافرت دو روزه محمد سلیمانی و سه تن از اعضاء هییت مدیره سابق به مونترال میانجامد آغاز میکند. با اینکه جویا شده ایم تا این لحظه نمیدانیم که این سه نفر چه کسانی بوده اند و آیا واقعن هر سه از اعضای هییت مدیره سال گذشته بوده اند و یا اعضای هییت مدیره های سال های قبل نیز در میان آنان بوده اند؟ به یاد داریم که مجید جوهری، در سال ۲۰۱۶ بیژن احمدی را که در آنزمان سمت ریاست کنگره را به عهده داشته، در سفر ونکوور و در رابطه با کنگره همراهی کرده است. سفری که به آنها آموخت که میبایست در استان های دیگری به دنبال یارانی باشند که برای ادامه سلطه بر کنگره مانند آنها میاندیشند و عمل مینمایند.

این مقاله را با کامنتی از یکی از دوستان جناب محمد وحیدی راد در مونترال آغاز کردیم. بیاییم ما در تورنتو، با جواب ایشان به آن دوست به پایان برسانیم: «سخت نگیرید».

از آنجائیکه برای دسترسی به مقاله در هفت صبح ثبت نام نکرده و قصد نصب اپلیکیشن آنها را نیز نداشته ایم خواهشمند است آنهاییکه به این مقاله دسترسی دارند کپی آنرا برای ما ارسال دارند.

مقالات در رابطه با کنگره  ایرانیان

- انتخابات کنگره ایرانیان کانادا: یک قدم به جلو، دو قدم به عقب - مداد

 - «کنگره ایرانیان کانادا»، کنگره‌ای که نماینده ایرانیان کانادا نیست! - مداد

- «گفت ‌بی‌ گو: گفتاری در باب همبستگی و از هم گریزی ایرانیان» نوشته پرژاد طرفه‌نژاد، - هفته مونترال

- «سخنی در باب لازمه‌های گفت‌ با گو» از علی چنگیزی - هفته مونترال

«چرا نیازمند تشکل‌های صنفی هستیم؟» از‌ کیهان رضوی - هفته مونترال

www.hambastegi.ca  647-838-0968   facebook/hambastegi.hemayat       Let's talk ICC   
   www.kikist.ca       No Deportations To Iran       www.fordemocracy.ca       @ facebook/fordemocracycanada