|
Iran-Canadian Congress Members Association - ICCMA - Weekly Articles |
|
Iran-Canadian Congress Members Association - ICCMA - Weekly Articles |
|
May 26, 2016
|
از اولین جلسات این سری گفتگو ها، "همبستگی" بصورت فعال در این
گردهمائی ها شرکت نموده است. هفته گذشته از طریق سوشیال مدیا
یک سری تغییرات را به شرح زیر پیشنهاد مینماید که هدف آن نهاد
سازی "گفت و شنید" و نهادینه کردن دموکراسی از طریق گفتگو
میباشد. یا اینکه این خواسته ها نامربوط و بی جا مینمایند، و یا اینکه برگزار کنندگان به قصد سعی دارند که "گفت و شنید" در این مسیر قرار نگیرد. نحوه برگزاری جلسه اخیر نه تنها در جهت مخالف این پیشنهادات بود، بلکه ضوابط مرسوم و همیشگی خود را نیز رعایت نکرد. سه شنبه آینده، سی و یکم ماه می، مریم ناظمی مراسم شب زنده داری هر ساله خود را در حمایت از کارگران مصدوم در مقابل پارلمان انتاریو برگزار خواهد کرد. این برنامه که قرار است از ساعت هشت شب آغاز گردد، امسال با یک نو آوری همراه خواهد بود. برگزار کنندگان تصمیم گرفته اند با دعوت از هنرمندان کامیونیتی های مختلف به گسترش این مراسم پرداخته، توجه مدیا و عموم را بیشتر به خود جلب نموده، و از این طریق به اطلاع رسانی وسیعتری بپردازند. این ابتکار عمل به ما و دیگران این امکان را میدهد که با رقص، آواز، قصه گوئی، شعر و کتاب خوانی در محیطی خیلی دوستانه و خودمانی، پاره ای از شب را با مریم و آنهائی باشیم که شب را تا صبح به یاد کارگران صدمه دیده بیدار خواهند ماند. حضور کارگرانی که خود شواهد زنده و عینی صدمات و خطرهائی میباشند، که مریم سعی دارد نسبت به آنها در کامیونیتی ما آگاهی بوجود بیاورد، مطمئنن رنگ و بوئی واقعی تر و انسان دوستانه تر به این مراسم خواهد داد. بیائیم مراسم روز سه شنبه را به عنوان اولین گردهمائی کمیته حمایت از کارگران فارسی زبان تلقی نموده، و آنرا در محیطی باز، در میان کارگران صدمه دیده، در مرکز شهر تورنتو، در مقابل پارلمان انتاریو برقرار کنیم. همانجا به گفتگو بپردازیم و مسیر فعالیت های آینده را تعیین کنیم. چه بسا انصراف مریم از پیوستن به هییت مدیره کنگره ایراینان برای دوری از درگیری های درونی این نهاد، و خدمت بیشتر به کارگران و کامیونیتی بوده باشد. و باشد که حضور اعضای هییت مدیره کنگره ایرانیان، خانواه هایشان، و بخصوص کاندیداهای انصرافی، در این مراسم، هر چقدر هم برای مدت کوتاهی باشد، تشویق و تقدیری برای مریم، و تاکیدی بر اهمیت آغاز چنین فعالیتی در کامیونیتی باشد. برای دسترسی به فیلم های "گفت و شنید" (26) که به تدریج در حال آماده کردم میباشند به سایت همبستگی مراجعه شود.
|
-
تشکیل اولین جلسه هییت مدیره جدید به فاصله پنج روز بعد از
انتخابات پانزده می 2016 غیر از این چه میخواهیم و یا اینکه چه میتوانیم بخواهیم. هییت مدیره جدید کنگره ایرانیان با برگزاری اولین جلسه خود، پنج روز بعد از پایان انتخابات، و صورتجلسه ای چهار روز بعد از آن، که سراسر نور از آن میتابد به زانوان خسته و دل های نا امید نوید معجزه ای را میدهد. انگاری این افراد که امکان داشتن آرای ما را نداشتند مصمم گشته اند تا در عوض از طریق همت خود دل های ما را بدست آورند. باشد که ما نیز با حداکثر توان این مثبت نگری و مثبت کرداری را با تشویق و مشارکت در فعالیت ها در بالا ترین سطح و به بهترین وجهی پاسخ دهیم. اگر هم می بینیم که قادر به چنین تغییر ناگهانی در خود نیستیم، حداقل سکوت اختیار کرده تا مبادا مانعی بر سر راه این عزیزان باشیم. این نشان میدهد که آنچه که همگی انتظار آنرا داشتیم توقع بیجائی نبوده است. این باز نشان میدهد زمانی که تفاهم و تمایل وجود داشته باشد هر کاری شدنی میباشد. شاید لازم باشد که در رابطه با آنچه این دوستان آغاز نموده اند اظهار نظر نیز نکنیم. اینچنین بر می آید که آنها خوب میدانند چه چیزی را آغاز و چگونه میخواهند مسیر را طی کنند. شاید هم که عدم شناخت کافی آنها از گذشته کم رنگ کنگره، به آنها این شهامت را داده است که آنچه را برای ما غیر ممکن مینمود، به اجرا در آورند. شاید هم بهتر است که اگر نمیتوانیم با آنها همراه و همقدم گردیم، ما نیز به موازات آنها به فعالیت هائی بپردازیم که به آنها ایمان داریم. حقیقت یکی بیشتر نیست. از هر سو و به هر نحوی رویم، باز به مقصد که همانا اتحاد، همبستگی، و یگانگی میباشد، خواهیم رسید. یکشنبه گذشته، "گفت و شنید" بیست و ششمین گردهمائی خود را تحت عنوان "کنگره ایرانیان به کدام سو میرود؟" برگزار کرد. نه نفر در آن شرکت داشتند که چهار تن از آنها را برگزارکنندگان تشکیل میدادند. همزمان شدن این گردهمائی نه نفره با اولین جلسه نه نفره هییت مدیره، و آنچه از این دو نشست حاصل میشود قابل تعمق است. ویدئو های این گردهمائی را میتوان همچو صورتجلسه ای تلقی نمود، که نشان دهنده نحوه تفکر و آنجائی که بسیاری از ما قرار گرفته ایم، میباشد. انگاری بخشی از جناح چپ کامیونیتی ما عقربه های زمانی اش در سال 2012 از کار افتاده اند. آنچه در آنسال صورت گرفت همچو کابوسی برای آنها گشته، که رهائی از آن برایشان امکان پذیر نمیباشد. خشم و یا حس انتقامجوئی آنچنان آنها را به خود مشغول کرده است که به جای گفتگو در رابطه با آینده، ناخواسته به گذشته ای میپردازند که حداقل برای این افراد جز درد خاطره ای به جای نگذاشته است.
|
|||
|
Last Edited 01/01/2018 - For all comments on this site info@signandprint.ca |
