January 26, 2017
با تشکر از ایران استار و شهرما  

تفکیک این سه گروه و مد نظر داشتن آنها، برای درک وقایع، بررسی آنها، پیدا کردن راه حل، ایجاد تفاهم و شرایط مناسب تر برای همزیستی لازم میباشد. ایکاش از نظر معنوی، فرهنگی و رشد ذهنی به آن درجه رسیده بودیم که حتی اگر از مخالفین سرسخت رژیم هم هستیم باز برای عوامل وابسته نیز همان حقوقی را قائل میشدیم که برای خود و دیگران قائل هستیم. حداقل در چنین شرایطی میدانستیم با چه شخصی و چه منظوری طرف بوده و میتوانستیم راه حل های ساده تری برای حل مشکلات بیابیم. ولی متاسفانه در شرایط پنهان کاری های فعلی جز عدم اعتماد، تلف شدن نیرو ها،  رودررو قرار گرفتن افراد، از هم پاشیدگی سازمان ها، و تفرقه در کامیونیتی نباید انتظار دیگری داشت.

شناسائی و تمایز عواملی که در جهت منافع شخصی فعالیت مینمایند، از عوامل وابسته ائی که ماموریت هائی دارند نیز غیر ممکن مینماید. در درجه اول وظیفه خود این افراد میباشد که با رفتار خود از عوامل وابسته فاصله بگیرند، و نه اینکه با برگزیدن فرهنگ سانسور، اختناق، کنترل، بولی گری، قدرت و انحصار طلبی، و اتکاء به نیروی های انتظامی، پا جای پای جمهوری اسلامی بگذارند. کامیونیتی نیز میبایست با چنان آگاهی عمل نماید که امکان سوء استفاده ها به حداقل برسد. رسانه ها نیز اگر منحصرن خود را در اختیارآنها قرار دهند ناخواسته به یکی از آنها مبدل میگردند. واضح است که اگر رهبری و سرپرستی سازمانی در اختیار این عوامل قرار گیرند فعالیت ها در مسیری قرار خواهند گرفت که اهداف شخصی و یا اهداف حکومتی اجرا گردند. بطور مثال ایجاد دفتری جهت خدمات کنسولی چه نیازی به بازگشائی و برقراری روابط کامل سیاسی دارد؟ یا در اعتراض به بسته شدن حساب های بعضی از افراد چرا باید در پی بوجود آمدن تسهیلات بانکی شد؟

در رابطه با فعالیت های کنگره ایرانیان که از موقعیت حساسی برخوردار است میبایست به این نکات توجه شود. شاید لازم باشد که در بازبینی اساسنامه امکان ریاست و نیابت از آنهائیکه که خود و یا خانواده درجه اولشان در ایران هنوز کسب و کاری دارند سلب گردد. همانطور که فعالیت های مخالفین در خارج  پیامد های شومی برای خانواده های آنان در ایران دارد، مطمئنن خانواده های عوامل نیز از امتیازاتی در ایران برخوردار خواهند بود. طبیعی مینماید که این افراد از هر حرکتی که در مخالفت با جمهوری اسلامی باشد پرهیز کنند. بطور مثال اگر هم حرکتی در جهت حمایت از پناهجویان و یا شهروندان ایرانی - کانادائی در بند رژیم از خود نشان میدهند از حد یک بیانیه خارج نمیشود. از این رو جای تعجبی نیست که در طومار بازگشائی، سخنی از سعید ملک پور و یا هما هودفر که آن زمان هنوز در زندان بود، و شرایط  نامناسب حقوق بشری در ایران کلمه ای به میان نیاید.

در پایان بی مورد نخواهد بود که بطور نمونه به تقاضای ارسلان کهنموئی پور، رئیس سابق کنگره ایرانیان، که در ماه سپتامبر از هییت مدیره کنونی خواسته بود که در رابطه با کشتار 67 بیانیه ای صادر شود، اشاره ای شود. گذشته از بجا و یا نا بجا بودن این تقاضا، و یا اینکه ایشان سال گذشته چرا خود این عمل را انجام نداده، آیا از کسانی که منافعشان در مسیر منافع جمهوری اسلامی میباشد میتوان اینچنین خواسته هائی را داشت؟ این تقاضا مانند بسیاری از موضوعات مهمتر، همچو تصمیم گیری ها پیرامون طومار بازگشائی، در جلسات هییت مدیره مطرح نمیشوند. حاصل این چنین رفتار ها فرمایشی کردن جلسات هییت مدیره میباشد که تاخیر چند ماه در انتشار صورتجلسات، فرقی در ماهییت امر بوجود نمی آورد. ولی در عوض شاهد هستیم که در استفاده از از عنوان "ریاست کنگره ایرانیان" در جهت معرفی خود به عنوان نگارنده مقاله ای که ربطی به این نهاد ندارد برای منحرف کردن اذهان عمومی ابائی نیست.

www.hambastegi.ca  647-748-5991  
 Injured Workers 647-748-3302
[facebook/hambastegi.hemayat]
 [Let's talk ICC] 
[facebook/aiding people
No Deportations To Iran

هفته گذشته دو مقاله در دو رسانه انگلیسی زبان همزمان منتشر میگردند. یکی تحت عنوان "توافق هسته ای بعد از یکسال" به قلم بیژن احمدی، رئیس کنگره ایرانیان، که در هافینگتن پست منتشر شده، و دیگری تحت عنوان "مجید جوهری، نماینده فدرال ریچموندهیل، و جار و جنجال های فعالیت های ایرانی"، به قلم کیم زرزوز که در نورت رژیون  و کمبریج تایمز در 19 ژانویه منتشر میگردد.

بیژن احمدی به شرح پیشرفت تعهدات طرفین قرار داد پرداخته و موضوع خاصی را عنوان نمیکند. تنها نکته سئوال بر انگیز در رابطه با این مقاله که آنرا به مقاله دوم مربوط میسازد، ذکر سمت ریاست کنگره در کنار نام بیژن احمدی میباشد. وگرنه در متن مقاله اشاره ای به کنگره نشده و میتوان آنرا نظرات شخصی نگارنده دانست.

در زیر نویس سرمقاله دوم، جمله "فریاد اعتراض به لابیگری نماینده مجلس در برقراری روابط با ایران" منظور مقاله را بصورت مختصر بیان میکند. در این مقاله به نامه ای اشاره میشود که اهالی ریچموندهیل هفته گذشته به نخست وزیر کانادا فرستاده و نارضایتی خود را از اینکه نماینده آنها منافع یک کشور خارجی را ارجحیت میدهد اعلام نموده اند. از طرف رضا مریدی، نماینده پارلمانی ریچموندهیل، و فرخ زندی، یکی از روسای سابق کنگره ایرانیان نقل قول هائی در رابطه با سئوال برانگیزی حمایت مجید جوهری از طومار بازگشائی سفارت و سفر اخیر ایشان به ونکوور شده است.

درست است که مهاجرین در کل فرار را بر برقرار ترجیح داده و با انتخاب ملیت و کشور دوم جهت سکونت به نوعی نارضایتی خود را از شرایط محیط در ایران ابراز داشنه اند، ولی این به آن معنا نیست که همه آنها مخالف جمهوری اسلامی هستند. چهل سال از عمر انقلاب میگذرد، حاصل فراز و نشیب هایش بوجود آمدن دولت، بخش تندرو حکومت، شکاف، و جنگ قدرت میان این دو میباشد. در میان مهاجرین نیز که در مراحل مختلف زمانی از ایران خارج شده اند فرقهائی وجود دارد. آنهائیکه همزمان و در مراحل اول انقلاب از ایران خارج شده اند بیشتر برای نجات جان و اموالشان بوده است. در مرحله بعدی کسانی اقدام به مهاجرت میکنند که زندگی در ایران را غیر ممکن می یابند. و در دهه اخیر کسانی از ایران خارج میشوند که مشکل اصلی شان حکومت و یا شرایط اجتماعی نمیباشد. زمانی هم که از جمهوری اسلامی صحبت میشود منظور فقط دولت و یا رژیم، یعنی بخش تندروی آن نیست. بلکه مجموعه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در نظر است که در بسیاری از آنهائیکه بعد از انقلاب به دنیا آمده و در آن محیط بزرگ شده اند نهادینه شده است.

از این رو نباید تعجب کرد که بخش بزرگی از مهاجرینی که در سال های اخیر از ایران خارج شده اند مشکل بنیادی با حکومت نداشته، آنرا قابل تغییر دانسته، و در بسیاری موارد از حامیان آن نیز میباشند. بیشتر این افراد رابطه نزدیک با ایران را حفظ کرده و خود را بیشتر ایرانی تا کانادائی میدانند. در میان این افراد نیز مبیایست فرق هائی را قائل شد. بطور مثال:
- هواداران که اکثریت را تشکیل میدهند، ولی به همان صورت که در ایران در صحنه فعالیت های اجتماعی شرکت نداشته اند اینجا نیز جز منافع شخصی به امور دیگری نمیپردازند.
- عوامل فرصت طلبی که منافعشان در مسیر منافع حکومت بوده و داوطلبانه سعی میکنند در فعالیت های سیاسی-اجتماعی شرکت کرده و آنها را در جهت اهداف خویش که بیشتر جنبه اقتصادی داشته پیش برند.
- و بالاخره عوامل وابسته ائی که از طرف حکومت ماموریت داشته، و بصورت علنی، همچو کارمندان سفارت، و یا در خفا، در نقش های مختلف، عمل مینمایند.