February 09, 2017
با تشکر از ایران استار و شهرما  

 ولی نکته اصلی و هدف این مقاله چیز دیگریست. چرا رئیس کنگره و سرپرست کمیته سیاست گذاری در درجه اول به این سئوالات جواب داده،  و در درجه دوم چرا نباید برخوردی در همان سطح و در شان آن نماینده متعرض، در صحن مجلس و در مقابل دیگر نمایندگان از خود نشان دهند. در چنین مواقعی میباشد که میتوان تشخیص داد آیا افراد به آن درجه از تجربه و پختگی رسیده اند که شایستگی رهبری را داشته باشند. متاسفانه در فرهنگ ما همیشه به این منوال بوده که در مقابل بیگانگان به سادگی سر خم کرده ولی در مقابل خودی قد علم میکنیم.

معلوم نیست که به چه دلیل هییت مدیره بعد از این جلسه هیچ حرکت اعتراضی نسبت به آن از خود نشان نمیدهد. بلکه به عکس انگاری هیچ اتفاقی نیفتاده، به جمع آوری نامه در جهت مخالفت با این لایحه میپردازد. شاید لازم باشد که حداقل برای دوستان معترض ونکوور، برخورد حاضرین در گردهمائی سال 2015 با نماینده کانسرواتیو ویلودیل، که ایشان نیز با گفتن "به کشورتان برگردید" به کل ایرانیان اهانت کرده بود، را یادآور شویم. که چگونه با پیگیری تنی چند از فعالان اجتماعی ظرف چند روز ایشان مجبور میگردد نامه عذر خواهی را در سایت خویش منتشر کند. و یا اعتراضات از طریق نامه، پتیشن، مقالات و تظاهرات خیابانی به تعرض به نام خلیج فارس توسط  جان برد، وزیر امور خارجه کانسرواتیو، را در سال 2015 که آنهم ظرف چند هفته با تصحیح اشتباه خود در پیام نوروزی سال 2014 به صورت غیر مستقیم به خطای خود اعتراف میکند. و یا دفاع از حقوق شهروندی و حق تظاهرات توسط یکی از فعالان اجتماعی در مقابل پنج افسر پلیس در ماه دسامبر گذشته، که در مخالفت با لابیگری کنگره ایرانیان در جهت منافع جمهوری اسلامی در ضیافت سیمرغ صورت گرفت، قابل توجه است. 

خیال خامی میباشد که تا زمانی که کامیونیتی از اتحاد و همبستگی لازم برخوردار نبوده، بتوان با این صحنه سازی ها در مجلس و یا تهیه طومار های نمایشی، دولتمردان را وادار به شنیدن خواسته های خود کنیم. بخصوص زمانی که آنها را ساده لوح پنداشته و به نکاتی استنداد میکنیم که پایه واساسی ندارند. بطور مثال زمانی که به مخالفت با تحریم ها می پردازیم و به حساب بانکی دانشجوئی که با موجودی هفتصد دلار بسته شده است استناد میکنیم. که آنهم توسط نمایندگان نادیده گرفته نشده و یکی از آنها با تذکر به اینکه این مورد از مشکلات داخلی و در رابطه با نحوه اجرای قوانین توسط بانک ها بوده وربطی به تحریم ها ندارد، سعی میکند ما را از توهم در بیاورد. و یا در اثبات نیاز به بازگشائی سفارت، مورد زهرا کاظمی را از یاد برده، ولی به گفته های هما هودفر، ایرانی کانادائی که به تازگی از بند رژیم آزاد شده تکیه کرده و اصرار میورزیم.

با مشاهده این ساده نگری ها این تصور بوجود میاید که بیشتر این فعالیت ها جنبه مصرف داخلی داشته، و هدفی جز آماده کرده اذهان عموی برای استقبال و پذیرش نفوذ و حضور رژیم و عواملش در کانادا که هر روز افزایش پیدا میکنند، ندارد. شانرده هزار امضاء  در جهت بازگشائی سفارت، نهصد نامه به نمایندگان در جهت مخالفت با لایحه  219، این توهم را بوجود میاورد که کامیونیتی ایرانی مخالفتی با رژیم جمهوری اسلامی نداشته، و برای هواخوری به کانادا مهاجرت کرده است.  

www.hambastegi.ca  647-748-5991  
 Injured Workers 647-748-3302
[facebook/hambastegi.hemayat]
 [Let's talk ICC] 
[facebook/aiding people
No Deportations To Iran

روز پنجشنبه 9 فوریه سه تن از اعضای هییت مدیره کنگره ایرانیان در مجلس سنا در مخالفت با لایحه "اس 219" حضور پیدا کرده و به سئوالات نمایندگان جواب دادند. این لایحه که تحت عنوان " تحریم های غیر هسته ای علیه ایران" توسط یکی از نمایندگان کانسرواتیو ارائه شده است، بیشتر افراد و سازمان هائی را که به نحوی در فعالیت های تروریستی، اشاعه نفرت، و عدم رعایت موازین حقوق بشری در جمهوری اسلامی دست داشته اند را مد نظر دارد. در این لایحه پیشنهاد شده است هر ساله گزارشی از اینگونه فعالیت ها تهیه، منتشر، مسئولین شناسائی و معرفی شده، و بر رعایت مفاد قرار داد هسته ای نظارت شود. در این لایحه پیشنهاد شده است که اگر در یک دوره دو ساله اینگونه فعالیت ها صورت گرفته باشند، و یا اینکه در رابطه با موارد نقض حقوق بشر بهبود چشم گیری بوجود نیامده باشد، تحریم های موجود از میان برداشته نشوند. همچنین در این لایحه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان یک نهاد تروریستی توسط وزارت امنیت عمومی اعلام شده است. مسدود کردن حساب های بانکی و توقیف اموال افراد مقیم و اتباع خارجی در کانادا که در این نوع فعالیت ها شرکت کرده اند، و همچنین رد در خواست پناهجوئی آنهائی که در سپاه پاسداران و بسیج خدمت کرده اند را پیشنهاد میکند.

مشخص نیست که با چه نگرشی هییت مدیره مداخله در این امور را بخشی از وظایف خود تلقی میکند. تنها دلیلی هم که جهت مخالفت با این لایحه عنوان کرده است، بوجود آمدن مانع در بازگشائی سفارت است. این سئوال پیش میاید که چرا به جای درخواست ایجاد دفتر خدمات کنسولی، بازگشائی سفارت عنوان شده است که به تاخیر افتادن آن منافع ایرانیان کانادا که همانا خدمات کنسولی  میباشد به خطر بیافتد.  با وصف این معقول مینماید که چنان عمل نماید که با مخالفت با مفادی که در مسیر خواسته همه آنهائی میباشد که از ایران گریخته اند، باعث دلسردی، تفرقه، شک و تردید، لطمه به اعتبار کامیونیتی و ایجاد تصویر غلطی از ما در اذهان عمومی  بوجود نیاید. در این جلسه یکی از نمایندگان کانسرواتیو این سه سئوال را مطرح میکند. ۱- آیا این نهاد به قوانین اسلامی اعتقاد دارد؟ ۲- به برابری زنان و مردان باور دارد؟ ۳- آیا اسرائیل را به رسمیت میشناسد؟  شاید که یکی از دلایل مطرح کردن این سئوالات، تعجب نماینده مجلس از مخالفت ما ایرانیان گریخته از دست رژیم، نسبت به این لایحه میباشد که در جهت کنترل و محکوم کردن اعمال غیر انسانی جمهوری اسلامی و عواملش است. شاید هم که ایشان شک بر این دارد که کنگره نهادی لابیگر و عامل وابسته به جمهوری اسلامی باشد. به هر حال سخنگو، حتی اگر رئیس کنگره باشد، در مقامی قرار نگرفته که بخواهد از طرف این نهاد به این سئوالات جواب داده، و دلیلی هم ندارد که این نماینده در مجلس به طرح سئوال های شخصی بپردازد.

همانطور که اعضای هییت مدیره حاضر در جلسه نسبت به این عمل متعجب شدند، هر بیننده ائی که ویدئو این گفتگو ها را مشاهده میکند آثاری از غرض ورزی، اهانت، تعصب و تبعیض‌، را در سئوالات و نحوه مطرح کردن آنها را در نماینده مجلس میبیند. تا جائی که دو نفر از ایرانیان مقیم ونکوور اعتراض خود را از طریق رسانه ها ابراز داشته، و از دیگران دعوت میکنند که با نوشتن نامه به دفتر کمیسون اخلاق سنا نسبت به این حرکت اهانت آمیز عکس العمل نشان دهند.  این عزیزان علت بی احترامی این نماینده و بطور کلی عدم توجه دولتمردان به خواسته های ما را، خاموشی و منفعلانه عمل کردن کامیونیتی میدانند، که تا انداره ائی حق با آنها میباشد.  بر همه آشکار است که ما ایرانیان مهاجر در کانادا یا از سر بی اعتنائی، بی توجهی، و یا عدم اعتماد به نفس، و آشنائی به حقوق خود بسادگی از کنار چنین رفتار های ناخوشایند که جائی برای خود در جامعه کانادا ندارند میگذریم.