November 02, 2017
با تشکر از شهرما  

اگر رقابت و رودرروئی باعث به حرکت در آمدن ما میشود، باید به استقبال آن رفته و از خود بپرسیم، چرا نه؟ وگرنه جای تاسف است که چرا این دو گردهمائی با هماهنگی بیشتر میان برگزارکنندگان برنامه ریزی نشده اند. البته این سئوال نابخردانه به نظر میاید زمانی که درمیابیم که رئیس کنگره، بیژن احمدی، و نماینده فدرال ریچموندهیل، مجید جوهری، بدون آنکه تا به امروز دلایل خود را عنوان کرده باشند، دعوت برگزارکنندگان گردهمائی دوم را نپذیرفته اند. بجاست در همین جا اعلام کنیم که انتظار اول ما از نمایندگان و رهبران جامعه، همکاری، تقاهم، اتحاد و همبستگی میان خود آنها میباشد.
- اگر آنها تحمل زیر یک سقف و در کنار هم نشستن و گفتگو را برای چند ساعتی ندارند، چگونه میتوان از یک کامیونیتی دویست هزار نفری انتظار انسجام، همصدائی و تفاهم را داشت؟
- چرا رئیس کنگره و نماینده فدرال که بیشترین فعالیت در رابطه با بازگشائی سفارت را رهبری کرده اند، این فرصت طلائی برای اظهار نظرات خود، و جوابگوئی به سئوالات افراد را باید از دست بدهند؟
- آیا مخالفت آنها با برگزارکنندگان میباشد؟ یا که مخالفتی با دیگر شرکت کنندگان که آنها نیز از همگی از رهبران منتخب جامعه میباشند، دارند؟
- و یا اینکه جوابگوئی به کامیونیتی را خارج از شان خود میدانند؟

ولی انگاری که راه را یافته ایم و هر چقدر هم سخت و طویل، عزم به طی طریق کرده ایم. گفتگو، گفتگو، و باز هم گفتگو، شاید بتوانیم بالاخره خشم  خود را از این طریق فرو نشانده، کینه ها را از دل خارج،  و امکان نزدیکی به یکدیگر را بوجود آوریم. خوشبختانه سوشیال مدیا تریبونی در اختیار هر کدام از ما گذاشته است، که هر روز با پرخاش به یکدیگر ناگفته ها را بر زبان آوریم. از قضا یکی از برگزارکنندگان گردهمائی دوم از اعضای هییت مدیره میباشد. هفته گذشته این فرد با به اشتراک گذاشتن اعلامیه گردهمائی در صفحه فیسبوکی اش، جهنمی را برای خود آفرید. این فرد که از لحاظ سادگی، صداقت، مهربانی و مردمی بودن بر بسیاری از افراد جامعه شناخته شده است، با اینکار کسانی را به خشم آورد که سابقه دوستی چندین ساله با او را داشته اند. در گذشته با به کاریکاتور در آوردن بعضی از خصوصیات اخلاقی مان، "کف زنی"، "خر صدائی"، و "عین السوادی"، که کم و بیش در همه ما وجود دارند، امکان بررسی و مشاهده این گونه رفتار های تاسف آور اجتماعی را ساده تر کرده ایم. در این سری گفتگو ها که به درازا میکشد، به خوبی هر سه تصویر مشاهده میشوند. حمایت های استراتژیکی، هجوم گروهی، مشوش کردن جو، بولی گری، گردن کلفتی، بلند کردن صدا، پرخاش، بی احترامی، تهمت، و سواد بازی هائی که "عین الله" در قصه صمد را به یاد ما میاورد. آنچنان عریان و بی پرده تصاویر ناهنجاری از خود نشان میدهیم که واقعن شرم آورند. که چرا این فرد با مشارکت در برگزاری این گردهمائی، در کنار افرادی قرار گرفته است، و یا اینکه امکان کنار هم قرار گرفتن افرادی را بوجود آورده است، که مورد تائید بعضی از ما نیستند.

هر چقدر هم که اینگونه رفتار ها خوار و شرم آور باشند، باید بپذیرم که این همانی هست که هستیم. دیگری را نشان کردن، و خود را مبرا دانستن، مشکل را مشکل تر کردن است. اگر واقعن در پی راه حل و رفع مشکلات جمعی هستیم، باید اشکال دیگران را مشکل خود بدانیم. با محکوم کردن دیگران جز خودخوری، دلسردی،  کناره گیری و از دست دادن کارائی نتیجه دیگری حاصلمان نخواهد شد. برگزاری جلسات گفتگو، مشارکت در آنها، و استقبال از هر گونه مبادله افکار، تنها راه و کم هزینه ترین درمان به نظر میایند. شاید لازم باشد آنهائیکه با این نحوه تفکر همسوئی دارند، با ابتکار عمل، شکل و سازمان دهی این گفتگو ها طوری عمل نمایند که خدمتگزاران واقعی اینچنین مورد تهاجم قرار نگیرند. در ضمن حضور برگزار کنندگان گردهمائی دوم در گردهمائی اول نشان از اعتقاد آنها به گفتگو خواهد بود.

کامیونیتی ما در وضعیتی قرار دارد که حتی تازه واردین خیلی سریع متوجه میگردند که مشکلات جمعی فراوانی وجود دارند. کم و بیش هم اکثریت افراد با این مشکلات آشنائی دارند. ولی نه تنها راه حل برای رفع این مشکلات برای بسیاری از ما ناشناخته است، بلکه کمتر کسانی در پی یافتن آنها میباشند. بوجود آوردن آگاهی، فرهنگ سازی، تمرین دموکراسی، آشنائی و نهادینه کردن آن، واژه هائی هستند که مادام آنها را به کار گرفته، ولی کمتر به چند وچون آن پرداخته میشود. در ضمن چهل سال زندگی در جامعه ائی دموکراتیک و مشاهده وضعیت فعلی، این امید را کلن از میان برمیدارد که زمان به تنهائی بتواند رفع مشکل نماید.

در عمل به اثبات رسانده ایم که در فعالیت های فردی و یا در گروه های کوچک، و یا آنجائی که منافع مالی وجود دارند موفق بوده ایم. از این رو شاهد هستیم که هر روز بر تعداد جشنواره های نوروزی، فرهنگی، سینمائی، موزیک، شعرخوانی، معرفی کتاب، رقص، کنسرت، و نشریات، افزوده میشود. ولی متاسفانه هنگامی که نیاز به همکاری های جمعی در سطح وسیع، بصورت دموکراتیک و کار داوطلبانه میشود، تا به امروز نتوانسته ایم کوچکترین قدمی برداریم. هر بار هم که در این مسیر سعی به برپائی نهادی کرده ایم، همچو انجمن ایرانیان، بعد از مدتی از هم پاشیده، و یا مانند کنگره ایرانیان، نه تنها در جای ایستاده، بلکه خود بوجود آورنده مشکلات بیشتری شده است. شاید بنیاد پریا تنها نهادی باشد که توانسته کم و بیش در این مسیر قدم هائی بردارد. اگر این نهاد هم تا به امروز برپا ایستاده، بی شک به دلیل نحوه مدیریت بسته و خصوصی آن میباشد.

همانطور که هفته پیش اطلاع رسانی کرده ایم، قرار است که همین یکشنبه پنجم نوامبر اولین میزگرد اجتماعی کنگره ایرانیان در اطاق شماره سه سیویک سنتر نورت یورک، ساعت سه بعد از ظهر برگزار گردد. این گردهمائی در سه بخش یکساعته برنامه ریزی شده است. بخش اول به سخنرانی بعضی از افراد سرشناس و کارشناسان اجتماعی اختصاص داده شده است. تا این لحظه که بیش از چهار روز به برگزاری جلسه باقی نمانده است فقط نام یکی از سخنرانان، رامین جهانبگلو، اعلام شده است. در بخش دوم قرار است که پنج تن از علاقمندان در رابطه با موضوع این گردهمائی، " انتظارات جامعه‌ی ما از نمایندگان و سیاست مداران منتخب ایرانی‌تبار"، هر کدام به مدت ده دقیقه نظرات خود را ارائه دهند. البته از آنها خواسته شده که شرح بیانات خود را به صورت کتبی از قبل به هییت مدیره تحویل دهند. در بخش سوم که آنهم به مدت یکساعت میباشد به سئوالات حضار پاسخ داده خواهد شد.

با اینکه به نظر میاید این میز گرد در واکنش به گردهمائی دیگری که قرار است یک هفته بعد از آن توسط اعضای کنگره برگزار گردد، برنامه ریزی شده است، باز باعث خوشنودی میباشد. چه بسا که نزدیکی زمانی، و به نحوی مرتبط بودن موضوعات هر دو گردهمائی، کمکی در جهت برخوردی عمیق تر با موضوعات باشند. در گردهمائی اول به انتظارات از نمایندگان پارلمانی، و در گردهمائی دوم به برقراری روابط دیپلماتیک بین ایران و کانادا پرداخته میشود. در گردهمائی اول نظرات کارشناسان، و فعالان اجتماعی، و در گردهمائی دوم نظرات سیاستمداران و روسای کنگره ارائه خواهند شد. امکان پرسش و پاسخ در هر دو گردهمائی از فرصت های نادری میباشند که نیاز آن در کامیونیتی به خوبی حس میشود.  بجاست که یکبار دیگر به حکمت عدو شود سبب خیر پی برده و خواسته خود را با خواستن "او" همسو کنیم!

پنلیست های گردهمائی 5 نوامبر و تاریخ معرفی آنها:
- ایمان کمال سروستانی - پنجشنبه دوم نوامبر
- لیوسا کیلانی - پنجشنبه دوم نوامبر
- مهدی ملاحسنی - پنجشنبه دوم نوامبر

سخنرانان گردهمائی 5 نوامبر و تاریخ معرفی آنها:
-  رامین جهانبگلو سخنران اصلی - از طریق وبدئو - سه شنبه 31 اکتبر
- بیژن احمدی - جمعه 3 نوامبر