November 23, 2017
با تشکر از شهرما  

ایشان کنگره را نماینده جامعه ایرانی در کانادا نمیداند ولی بر این باور است که در موارد خاصی، همچو بسته شدن حساب های بانکی بعضی از ایرانیان، و یا مشکلات صدور ویزا در سفارت کانادا در ایران، میبایست مداخله کند. زندی به چند مورد از فعالیت هائی که در زمان ریاست ایشان صورت گرفت اشاره میکند و در پایان عامل بعضی از مشکلات را از کم کاری کامیونیتی میداند. ایشان اظهار میدارد که اگر پتیشنی در جهت تقاضای خدمات کنسولی تهیه شده بود، طومار اخیر که با طرح سئوالی غلط شانزده  هزار امضاء جمع آوری کرد وجود نمیداشت.

رضا بنائی، رئیس غیر منتخب هییت مدیره در سال 2014، در سخنان خود به تاریخچه روابط دیپلماتیک میان کانادا و جمهوری اسلامی میپردازد. ایشان به ایرانی- کانادائی هائی اشاره میکند که در هنگام مسافرت به ایران با مشکلاتی مواجه شده اند. پس از شرح مختصری از وقایع، جمهوری اسلامی را مقصر قطع روابط و بسته شدن سفارت ها میداند.

عدم فراگیری کنگره را در نبود مدیریت های مناسبی میداند که نمیتوانند توانمندی های کامیونیتی را نشان دهند. ایشان بحران هویت را بزرگترین چالش کامیونیتی دانسته و آن را به دو گونه معرفی میکند. یکی حامی و مبلغ جمهوری اسلامی، و دیگری آنی که آنچه در ایران میگذرد را به نمایش میگذارد.

مداخله کنگره در رابطه با بستن و یا بازگشائی سفارت را در حوزه فعالیت های کنگره نمی بیند. تاکید میکند که به عکس هییت مدیره کنونی که خود را همه جا دعوت میکند،  در دوره ایشان هییت مدیره بصورت واکنشی عمل میکرد. در ضمن حضور اخیر دو تن از اعضای هییت مدیره در مجلس کانادا و مطرح نکردن مسائل حقوق بشری در ایران، و اظهار بی اطلاعی از تعرضات به حقوق بهائیان را باعث بی اعتباری کنگره میخواند. ایشان فاصله گیری از جمهوری اسلامی و علنی کردن آن را از بزرگترین منافع کامیونیتی میداند. در پایان دفاع از منافع کانادا و پیمانی را که در زمان پذیرش شهروندی آن بسته ایم یادآوری میکند.

ارسلان کهنموئی پور، رئیس کنگره در سال 2015 که قبل از پایان دوره دوساله اش کناره گیری میکند، در سخنان خود به سه مشکل اساسی، همچو نگاه پارلمانی حاکم به کنگره،  ترجمه غلط کلمه "نان پارتیزان" به "غیر حزبی" به جای کلمه صحیح "غیر جانبدارانه" و "یا فراجناحی" ، و غیر دموکراتیک بودن این نهاد، میپردازد. او دموکراسی را با برگزاری انتخابات، زمانی که حقوق اقلیت تضمین نمیشوند کامل نمیداند. ارسلان مسائل حقوق بشری را از موارد سیاسی مربوط به ایران میداند، و تاکید دارد که میبایست در این رابطه به نحوی عمل شود که حالت فراجناحی را حفظ کند. حمایت از ایرانی-کانادائی هائی که در ایران با مشکل روبرو میشوند را از این قبیل میداند. عدم مداخله در امور سیاسی ایران را نه به عنوان بهترین راه حل، بلکه مناسب ترین در شرایط فعلی مطرح میکند. او با تاکید بر تکثر در کامیونیتی مصالحه را راهگشا میداند. بطور مثال به دفتر خدمات کنسولی اشاره میکند که هیچ دیدگاهی را در اقلیت قرار نمیدهد. به نظر او هییت مدیره نباید در هیچ موردی جهت گیری نماید. بلکه میبایست با بوجود آوردن تسهیلات، امکان فعالیت در هر موضوع با هر نگرشی را فراهم نماید. در رابطه با تشخیص منافع کامیونیتی نیر نظر سنجی را عنوان میکند. ایشان کنگره را نماینده کامیونیتی نمیداند و برای جلوگیری از برداشت های غلط  ناشی از نام آن، معرفی کنگره همراه با داده هائی همچو تعداد اعضاء و مناطقی که فعالیت ها آنجا متمرکز شده اند را لازم میبیند.

باشد که در مقالات بعدی به سخنان سه سیاست مدار حاضر در جلسه، رضا مریدی، امیر خدیر، و علی احساسی بپردازیم. اینرا هم در نظر داشته باشیم که بعضی از رفتار ها همچو 54 بار کف زدن قابل تعمق و بررسی میباشند.

کمتر فرانسوی دیده میشود که نداند در 14 جولای 1789 چه اتفاقی افتاده است. در آنروز دوره ائی به پایان میرسد و با شعار آزادی، برابری، و برادری دوره دیگری آغاز میگردد که حاصل نهائی اش حدود 150 سال بعد، همزمان با پایان جنگ جهانی دوم، منشور حقوق بشر سازمان ملل است که به تصویب و جهانی میگردد. در زمان انقلاب فرانسه نه تنها دموکراسی و حقوق بشر مطرح نبوده، حتی در اصطلاحات انقلابیون جائی برای خود نداشته اند. گفته ایم و باز هم تکرار میکنیم که برای ما ایرانیان تورنتو، گردهمائی روز یکشنبه 12 نوامبر2017، اگر نقطه عطفی، امروز به حساب نیاید، بی شک یکی از وقایع پر اهمیتی میباشد که دیر یا زود نتایج آنرا در کامیونیتی مشاهده خواهیم نمود.

بی شک در نگارنده میبایست تغییر و تحولی صورت گرفته باشد که چنین بر اهمیت این گردهمائی اصرار میورزد. آری باید اعتراف کنیم که اتحاد و همبستگی که مادام از آن میگوئیم کاری بس دشوار تر از آنست که میپنداریم. و برای رسیدن به آن میبایست به دنبال مسیر و نقشه راهی باشیم که شرایط را برای بوجود آوردنش مهیا سازد. شاید ما ایرانیان نیاز به آنی داریم که فرانسوی ها صد و پنجاه سال پیش با انقلاب خود به دنبال آن بوده اند. شاید لازم باشد که ما نیز با باور بر آزادی، برادری و برابری، به شکستن بندهای استبداد درون بپردازیم، به دنبال بوجود آوردن صمیمیت میان خود باشیم، و به ویران ساختن تاج و تخت الیت گرائی و خود برتربینی بپردازیم.

ویدئو های گردهمائی اخیر در دوازده بخش آماده و از طریق سایت انجمن در دسترس همگان قرار گرفته اند. به علاوه ویدئو هائی نیز از سخنان کامل هر کدام از شرکت کنندگان بصورت مجزا در حال تهیه میباشند. تا از این طریق بهتر بتوان به نحوه تفکر و راه حل های پیشنهادی هر کدام از آنها آگاهی یافت.

بهنام اصفهانی زاده که از زمان تاسیس کنگره تا سال 2012 در هییت مدیره فعالیت میکرده، در بیانات خود به تاریخچه ای از حضور ایرانیان از سال های 1900 در کانادا میپردازد. پیوستگی واقعی کامیونیتی را از سال 2003 که زلزله ناگوار بم بوقوع میپیوندد، و اختلاف نظر ها کنار گذاشته میشوند، همگی همگام شده و 143 هزار دلار کمک های مالی جمع آوری میکنند، میداند. بهنام با بر زبان آوردن این واقعیت که ما دیر آمده ایم و نمیتوانیم زود برویم، نمیتواند مانع پرسش بعضی از سئوالات گردد. که چهارده سال بعد از زلزله بم آیا همبستگی در کامیونیتی بیشتر شده است؟ آیا زلزله اخیر کرمانشاه توانست کاری کند که یکبار دیگر اختلاف نظر ها را کنار بگذاریم؟ آیا اینبار در جهت جمع آوری کمک های مالی برای زلزله زدگان به همان حد موفق بوده ایم؟ جای تاسف است که طبق گفته پایانی ایشان چه بسا اگر دولت کانادا شاهد ناهماهنگی ما درجلسه اخیر بود، در رابطه با بازگشائی سفارت تبادل نظری با ما نمیکرد.

فرخ زندی، رئیس سال های 2012 و 2013 ، علت فراهم نشدن تسهیلات برای خدمات کنسولی در پنج سال گذشته را عدم همکاری جمهوری اسلامی اعلام میکند. ایشان از طرفی خدمات کنسولی را از روابط دیپلماتیک جدا دانسته و از طرف دیگر برقراری روابط دیپلماتیک را بدون گفتگو در باره موارد حقوق بشری جایز نمیداند. زندی به مواردی از نقض حقوق بشر در ایران پرداخته و میگوید شاید بازگشائی سفارت در روابط تجاری بین دو کشور تاثیر گذار باشد، ولی تضمینی بر رعایت حقوق بشر در ایران نخواهد بود. به نظر ایشان کنگره نباید نسبت به مسائل حقوق بشری در ایران بی تفاوت باشد، و با اینکه یک نهاد سیاسی نیست در بعضی از موارد بصورت گزینه ائی میبایست دخالت کند.

ویدئو های کامل گردهمائی 12 نوامبر 2017