|
پپنجشنبه
26 نوامبر2020
در عزای سلیمانی
مقاله دیگری را برای این هفته با همین عنوان
تهیه کرده بودم، تا آتشی در کف آن بیخردانی بگذارم که یک
سرمقاله، عکس، و یا مطلب هضم نشده ای برایشان کافیست تا به جان
این و آن بیافتند. هفته گذشته این بیخردان چند توییتی که از
معنا و محتوایش ذره ای درک نداشتند، و چند تصویری که اصلن ربطی
به منتشر کننده آن نداشت را، چه بسا برای مجازات جوانی که
افتضاح سبز را بر ملا کرده است، بهانه ای قرار دادند، و با راه
اندازی هیاهو، بی شرمی را به حدی رساندند که برای کارزار تغییر
تعیین تکلیف کرده، و خواهان برکناری آن جوان از نامزدی در
انتخابات شدند. ایکاش که بی شرمی شان در همین حد خاتمه مییافت.
این خرده اندیشان، رضا مریدی را از اینکه به حمایت از کارزار
تغییر برخاسته و زرین محی الدین را برای نامزدی در انتخابات
توبیخ کرده و به محاکمه میکشند. برایشان خط ونشان و آخرین فرصت
را به آنها میدهند تا خطای خود را جبران کنند. به اینگونه
رفتار های کریه و عاملانشان که برای کامیونیتی کاملن شناخته
شده اند ذره ای اهمیت نمیدادم اگر مورد تشویق و تایید افراد
سرشناس و خوشنام کامیونیتی قرار نمیگرفتند. و یا اینکه اگر
میکروفون قدیمیترین و معتبر ترین نشریه شهر را در دست نداشتند.
قصد داشتم یکبار دیگر از همان شیوه قبلی که
نوشتن
مقاله ای بود در رابطه با قصور کامیونیتی در حمایت از زن
و بچه محمود یادگاری، بعد از اینکه به زندان رفت، بهره بگیرم.
مقاله ای که برای من تهمت عاملیت جمهوری اسلامی و توماری با صد
امضاء در جهت خاموش کردن صدایم هزینه داشت. و برای براندازان
و کهنه کاران سیاسی، سندی از غرض، بی تجربگی و عدم شناخت
مبارزه در یک جامعه دموکراتیک را جزا داشت.
و یا دعوت من از فعالان اجتماعی در کنار زدن
حجاب های ذهنی، در ویدیویی در کنار عکس مسعود و مریم رجوی در
یکی از تظاهرات مجاهدین در میدان مل لستمن بود، که اینبار
همسویان را به تکاپو و در تله انداخت. و با معرفی من به عنوان
یکی از سران مجاهدین، در وهم و خیال، افتخاری برای خود، و
پایانی برای فعالیت های اجتماعی من تصور نموده بودند.
با نوشتن مقاله ای در شرح پایان حکایت تاسفبار
قاسم سلیمانی، که قصد داشتم آنرا برخلاف روش همیشگی، قبل از
فرستادن به نشریه شهرما در سوشیال مدیا به اشتراک بگذارم، به
آنهاییکه فعالیت هایشان به تخریب دیگران خلاصه میگردد، فرصت
بیشتری داده باشم که به ممانعت چاپ مقاله ام بپرازند. قصد
داشتم که به همراه مقاله، تصویری از سلیمانی را ارسال دارم و
از جناب زرین مهر تقاضا کنم که با چاپ رنگی آن در قطع بزرگ من
را در تابو شکنی همراهی کند.
در فوتبال برنده تیمیست که نه برای گل زدن،
بلکه برای بازی وارد زمین میشود، حتی اگر گل کمتری در دروازه
حریف وارد کند. درفعالیت های اجتماعی آنکسی بیشترین تجربیات را
به دست میاورد که با تمام وجود و با صداقت کامل وارد گود
میشود، حتی اگر توهین، تهمت و افترا برای مدت کوتاهی بدنامش
کنند. هستی به آنی بیشتر میاموزد که نه تنها دراکثر صحنه های
زندگی حضور داشته، بلکه در تمام لحظات، حضور ذهن را از دست
نمیدهد.
طبق شرایط تعیین شده توسط ماروین هوبرمن، ناظر
تعیین شده توسط قاضی دادگاه چهار متقاضی علیه هییت مدیره
کنگره، مدارک لازم و تمایل خود به نامزدی در انتخابات امسال
را، قبل از پایان مهلت مقرر ارسال داشتم. قاضی دادگاه، تصمیم
گیری در رابطه با مجمع عمومی و انتخابات امسال را کاملن در
اختیار و به تشخیص ناظر انتخابات قرار داده است. ایشان نیز
ارایه یک بیوگرافی در ۳۰۰ کلمه به زبان انگلیسی را اجباری و به
زبان فارسی را برای کاندیدا ها اختیاری اعلام کرده است.
نمیدانم که جناب هوبرمن با چه استدلالی نسخه انگلیسی را اجباری
و فارسی را اختیاری اعلام میکند. بعد از توهین رقیب سابق رهبری
حزب سبز به کنگره و ما ایرانیان، من این حرکت جناب ناظر را
توهین دیگری تلقی کردم. و پاراگرف اول بیوگرافی خود را همچو
اعتراض به آن به شرح زیر اختصاص دادم :
“با
احترام به نظر جناب ماروین، ناظر تعیین شده توسط دادگاه، شرح
مختصری از خود و دیدگاهم به زبان فارسی و انگلیسی ارسال داشتم،
با در نظر داشتن این نکته که نسخه فارسی اجباری است. به نظر من
در کانادا کشوری که تنوع فرهنگی را یکی از اصول غنی نظام خود
میداند، زمان مادری میبایست زبان اصلی نهاد های فرهنگ های
مختلف باشد. با این امید که در سال آینده فارسی را زبان رسمی
این نهاد بر گزینیم."
ایمیلی از کمیته انتخابات دریافت داشتم که
بیوگرافی من، ۶۵ کلمه از حد تعیین شده اضافه دارد و این تعرضی
خواهد بود به حقوق کاندیدا های دیگر. در ضمن اضافه نمودند که
با حذف پاراگراف اول که به تشخیص آنها نامربوط بوده، مشکل
میتواند برطرف گردد. بعد از حذف بخش هایی از بیوگرافی خود و
ارسال مجدد تاکید نمودم که به عکس، پاراگراف اول از اهمیت
بیشتری برخوردار است، که اطلاعات من در سایت بخصوصی در اختیار
همگان میباشد.
بیشک جناب هوبرمن قصد توهین به ما را نداشته
است، و مسبب این توهین بیژن احمدیست که در انتخابات ۲۰۱۸ شرط
ارایه بیوگرافی به زبان انگلیسی را اجباری و فارسی را اختیاری
اعلام میکند. در اعتراض به خلاف های اساسنامه ای ایشان، نه
تنها بیوگرافی خود را فقط به فارسی ارایه دادم، از ارایه گواهی
عدم سوء پیشینه نیز خودداری نمودم. مهمتر از همه در بیوگرافی
خود صریحن ذکر کردم که یکی از اهداف من ممانعت از مبدل شدن
کنگره به دفتر حافظ منافع جمهوری اسلامی است. نتیجه آنکه، حذف
من از انتخابات راهگشا و شرم ابدی برای آنها گردید.
امسال جناب هوبرمن در رابطه با بیوگرافی، روش
۲۰۱۸ را دنبال میکند ولی گواهی عدم سوء پیشینه از کاندیدا ها
را لازم نمیبیند. به نظر من یک کاندیدا قبل از اینکه به هییت
مدیره بپیوندد با رفتار خود در مخالفت با آنچه غیر قانونی
مینماید باید توان خود را در نمایندگی و حفاظت حقوق اعضاء به
اثبات برساند، ولو به محروم شدن از انتخابات.
برسمیت شناختن زبان مادری در یک نهاد محلی در
کشور کانادا که تنوع فرهنگی را ارج میدهد و آنرا بخشی از نظام
خود میسازد آنقدر مسلم است که مجادله در رابطه با آن حتی اگر
بیهوده بنماید میبایست آنقدر ادامه پیدا کند تا عملی گردد. از
اینرو قصد دارم که آنرا به عنوان لایحه اعضاء در مجمع عمومی
مطرح کنم. هر ساله در مجمع عمومی و در گردهمایی های حضوری شاهد
اعتراض آنهایی که به زبان انگلیسی تسلط کافی ندارند، بخصوص
سالمندان، بوده ایم. ورای آن، زبان، عامل اصلی هویت یک فرد و
یا یک کامیونیتی است، که اگر در یک نهاد محلی نادیده گرفته
شود، خطا به عهده آنهاییست که به این مهم واقف بوده ولی واکنشی
از خود نشان نمیدهند. باشد که همت کرده و زبان فارسی به عنوان
زبان اول کنگره ایرانیان در مجمع عمومی امسال به رسمیت شناخته
شود.
در اساسنامه فعلی نه تنها عضویت در کنگره برای
غیر ایرانی تبار ها آزاد است، بلکه مانع قانونی برای پیوستن
آنها به هییت مدیره وجود ندارد. شاید اینکه اکثریت اعضا را غیر
ایرانیان تشکیل دهند و یا اینکه روزی یکی از اعضای هییت مدیره
بخصوص ریاست آن به عهده یک بیگانه باشد، غیر قابل تصور است.
ولی حتی عضویت یک غیر ایرانی تبار و یا کوچکترین ضابطه ای که
تعرضی به زبان مادری باشد، کافیست، که افتادن برگی از درخت،
پایان جنگل ها تلقی شود.
VIDEO
VIDEO
Motion to recognize
Farsi as the first and official language of the ICC.
Whereas Canada is a
country that considers multiculturalism as one of its rich
principles, it seems natural that all non English spoken
communities consider their mother languages to be the first
and official one,
Whereas if this did not
happen earlier or at the time of founding the ICC it may be
so obvious that we did not think about it,
Whereas in almost all
gatherings and especially in the AGMs we have always
witnessed the complaint of people specially the elderly who
had a problem to understand English,
Whereas Farsi is the language that we use in all our
gatherings and AGMs
Whereas the recent
interference of non Iranians in the current ICC election on
the request of board of directors should be considered as a
signal that how easily the identity of the ICC could be
endangered,
We, the members of the
Iranian Canadian Congress move this motion to make Farsi the
official and the first language of the organization.
There will be non-cost
and it will have no bad consequences on any other activities
of the organization.
طرح پیشنهادی به
رسمیت شناختن زبان فارسی به عنوان زبان اصلی و اول کنگره
ایرانیان
از آنجائیکه کانادا
تنوع فرهنگی را به عنوان یکی از اصول غنی خود میداند، طبیعی
مینماید که نهاد های محلی زبان مادری را به عنوان زبان اولی و
رسمی نهاد خود بشناسند،
از آنجائیکه این اصل آنقدر طبیعی مینماید این تصمیم تا به حال
و در زمان تاسیس این نهاد صورت نگرفته است،
از آنجائیکه در تمام گردهمائی ها و بخصوص در مجمع عمومی
سالیانه شاهد اعتراض اعضاء بخصوص سالمندانی بوده ایم که به
اندازه کافی برای فهم انگلیسی ندارند،
آز آنجائیکه در مجمع عمومی سالیانه به زبان فارسی سخن میگوئیم،
از انجائیکه دعوت هییت مدیره از افراد غیر ایرانی در تاثیر
گذاری در نتایج انتخابات را میتوان به عنوان خطری در لطمه زدن
به هویت این نهاد دانست،
ما اعضای کنگره ایرانیان طرح پیشنهادی به رسمیت شناختن زبان
فارسی به عنوان زبان اصلی و اول این نهاد را ارائه میدهیم.
در ضمن این طرح خرج
اضافه و مضرراتی در فعالیت های دیگر کنگره نخواهد داشت.
|
